De World Socialist Movement is tegen religie. Waarom is dat?
Er zijn veel religies. Er waren er in het verleden veel meer. Wat ze delen is het geloof in een of meer machtige bovennatuurlijke wezens, meestal goden of godinnen genoemd, die eisen dat mensen hen moeten vereren, vrezen, gehoorzamen en aanbidden.[1]
In tegenstelling tot wetenschap, die in principe steunt op observatie, experimenten en logisch redeneren, berust religieus geloof op Blind vertrouwen alleen. Theologen mogen proberen het geloof te schragen met redeneringen, maar de conclusies die getrokken moeten worden, staan van tevoren vast.
Vergelijkende studie van religies en hun geschiedenis leidt tot de conclusie dat religieuze overtuigingen producten zijn van de menselijke geest en verbeelding. Het waren niet de goden die de mens maakten, maar mensen die de goden maakten.[2]
Onze soort kan niet hopen zichzelf uit zijn huidige gevaarlijke toestand te bevrijden zonder op de grootst mogelijke schaal rationeel te denken. Religie is een van de belangrijkste belemmeringen voor de uitbreiding van rationeel denken.
Religie kan het vertrouwen van mensen in hun individuele en collectieve capaciteiten ondermijnen. Het leidt hun aandacht af van de materiële problemen van het leven in deze wereld.
Religie is een van de belangrijkste krachten die de arbeidersklasse wereldwijd verdeelt en de ene groep arbeiders tegen de andere zet. Het verdeeldheid zaaiende effect wordt versterkt wanneer religie een giftige mix vormt met nationalisme - een fenomeen dat de laatste tijd is waargenomen in landen zo verafgelegen als de Verenigde Staten en Polen (christendom), Israël (jodendom), Iran, Irak, Arabië en Pakistan (islam), India (hindoeïsme) en Myanmar en Sri Lanka (boeddhisme).
Op al deze en andere manieren belemmert religie de groei van het wereldwijde bewustzijn van de arbeidersklasse en de mens, en dus ook van de beweging voor wereldsocialisme.
We realiseren ons dat religie zowel positieve als negatieve effecten kan hebben op het leven van de gelovige. Enerzijds bindt en vernedert het de menselijke persoonlijkheid. Vooral schadelijk is de terreur die wordt ingegeven door angst voor goddelijke straf. Aan de andere kant zijn religieuze overtuigingen vaak een bron van troost en troost. Ze kunnen doel en betekenis geven aan een leven dat anders chaotisch, wreed en absurd zou lijken. Deelname aan de strijd voor een betere samenleving kan echter ook deze voordelen opleveren.
Deze woorden van Marx klinken vandaag nog steeds waar:
Religieus lijden is tegelijkertijd de uitdrukking van echt lijden en een protest tegen echt lijden. Religie is de zucht van het onderdrukte schepsel, het hart van een harteloze wereld en de ziel van zielloze toestanden. Het is de opium van het volk.
De afschaffing van religie als het illusoire geluk van de mensen is de vraag naar hun echte geluk. Hen oproepen om hun illusies over hun toestand op te geven, is hen oproepen om een toestand op te geven die illusies vereist.[3]
Hoewel we tegen religie zijn, zijn we ook tegen vervolging of intimidatie van mensen vanwege hun religieuze of filosofische overtuigingen. Wij staan voor volledige vrijheid van religieuze overtuiging en praktijk, behalve in die gevallen waarin dit de mensenrechten schendt, met name de rechten van het kind. Wij staan voor de vrijheid om veilig te vertrekken en om lid te worden van een religieuze gemeenschap en de vrijheid om veilig publieke uiting te geven aan zowel religieuze als antireligieuze opvattingen.
Onze kritiek op religie is niet van toepassing op het geloof in het bestaan van een onpersoonlijke kosmische macht (deïsme) of een alles doordringende essentie (pantheïsme) die niets van mensen verlangt, zelfs als zo'n macht 'God' wordt genoemd. Evenmin is het van toepassing op overtuigingen in 'spirituele energie' of op onschadelijke praktijken zoals 'communiceren met de natuur'. We beschouwen dit soort overtuigingen en praktijken niet als religieus en we nemen geen standpunt in over hun waarde of geldigheid.
Opmerkingen
[1] In sommige religies, zoals het confucianisme, worden geesten van voorouders aanbeden. Sommige religies eisen dat God zowel geliefd als gevreesd wordt. Velen vereisen de uitvoering van rituelen. In het verleden was het gebruikelijk om offers te brengen aan goden; dit is tegenwoordig zeldzamer.
[2] Zie: John Keracher, Hoe de goden werden gemaakt (1929).
[3] Van de inleiding tot Een bijdrage aan de kritiek op Hegels Philosophy of Right (1843).
