Home » Blog » Automatisering: een open brief aan Andrew Yang

Book Review, Kapitalisme, Economie, Politiek, Technologie, Werk met

Automatisering: een open brief aan Andrew Yang

Bekeken: 907 Beste Andrew Yang, ik heb met belangstelling uw campagne gevolgd als kandidaat voor de presidentiële voorverkiezingen van de Democratische Partij in 2020. U staat algemeen bekend om het pleiten voor...

by Stephan Shenfield

Gepubliceerd:

bijgewerkt:

5 min gelezen

"Andrew Yang"Door Gage Skidmore is gelicenseerd onder CC BY-SA 2.0.

Beste Andrew Yang

Ik heb met belangstelling uw campagne gevolgd als kandidaat voor de presidentsverkiezingen van de Democratische Partij in 2020. U staat er algemeen om bekend dat u pleit voor een universeel basisinkomen (UBI) als een noodzakelijk antwoord op de enorme werkloosheid die u in de nabije toekomst verwacht als gevolg van automatisering. Ik heb onlangs je boek gelezen De oorlog tegen normale mensen: de waarheid over de verdwijnende banen in Amerika en waarom een ​​universeel basisinkomen onze toekomst is, gepubliceerd in 2018 door Hachette Books. Ik heb ook de website van uw nieuwe bestudeerd Voorwaartse partij.

Ik schrijf deze open brief naar aanleiding van uw boek en partijwebsite en in de hoop een dialoog te openen. Laat ik beginnen, ten behoeve van de lezers die het boek niet hebben gelezen, met een samenvatting van de belangrijkste argumenten die u daar aanvoert. 

U beschouwt automatisering als 'de grootste economische transformatie in de menselijke geschiedenis' – groter zelfs dan de landbouw- en industriële revoluties. Het zal leiden tot 'een ongekende golf van banenvernietiging' die jullie 'de Grote Verdringing' noemen. 

Zoals u erkent, wantrouwen veel analisten dergelijke gedurfde beoordelingen en geven ze er de voorkeur aan werkloosheid uit te leggen in termen van andere factoren (zie bijvoorbeeld: Jason E. Smith, Slimme machines en servicewerk: automatisering in een tijdperk van stagnatie, Reactieboeken, 2020). De sceptici, zo suggereert u, zijn overmatig beïnvloed door 'valse alarmen' uit het verleden: er is immers praten over automatisering en het potentieel ervan sinds eind jaren veertig. Maar door de nieuwste ontwikkelingen in de informatietechnologie is het gebruik van geautomatiseerde systemen uiteindelijk de goedkoopste manier geworden om een ​​veel breder scala aan taken uit te voeren. Deze keer is het echt. 

Er wordt vaak beweerd dat automatisering, net als eerdere technologische revoluties, sommige banen vernietigt en andere creëert. Hoewel u toegeeft dat dit zo is, wijst u erop dat het aantal nieuwe banen dat door automatisering wordt gecreëerd erg klein is in vergelijking met het aantal oude banen dat hierdoor wordt vernietigd.

In feite, beweert u, is de 'Grote Verplaatsing' al in volle gang. Sinds 2000 zijn vier miljoen Amerikaanse productiebanen geautomatiseerd. In 2016-17 werden honderdduizend warenhuismedewerkers ontslagen, deels vanwege de automatisering van de kassa en deels vanwege de opkomst van e-commerce. 

Om een ​​ander voorbeeld te nemen: het vrachtvervoer stelt momenteel enkele miljoenen mensen tewerk in de Verenigde Staten. Naast drie en een half miljoen vrachtwagenchauffeurs zijn er alle arbeiders die hen diensten verlenen bij truckstops, diners en motels. Zelfrijdende vrachtwagens zijn er echter al. Ze vervoeren ijzererts voor Rio Tinto in Australië en doen leveringen in Nevada en Colorado. Je verwacht dat tegen het einde van de jaren 2020 de banen in het vrachtvervoer zullen zijn verdwenen. Dat geldt ook voor banen die bussen en auto's besturen, zoals die van de 300,000 chauffeurs voor Uber en Lyft.  

Hoeveel banen lopen gevaar?

Een taak kan worden geautomatiseerd als het 'routinematig' is, dat wil zeggen als een reeks instructies (algoritme) precies kan specificeren hoe deze moet worden uitgevoerd. Een routinetaak kan fysiek of mentaal zijn of beide, eenvoudig of gecompliceerd, maar er is geen onafhankelijk oordeel voor nodig.  

Naar schatting zijn 62 miljoen banen – 44% van alle banen in de VS – 'routinematig'. Dit zijn de banen, zowel op midden- als laaggeschoolden, die naar verwachting zullen verdwijnen. Wat blijft er over? Aan de ene kant 'cognitieve' banen die een hoog vaardigheidsniveau en een vermogen tot onafhankelijk denken vereisen, inclusief werk voor het ontwerpen, engineeren, bewaken en onderhouden van geautomatiseerde processen. Aan de andere kant dienstenbanen die niet kunnen worden geautomatiseerd omdat ze 'verzorgend' zijn, zoals de zorg voor kinderen, ouderen en gehandicapten.    

Sociale gevolgen

Zonder beslissende corrigerende maatregelen van de overheid, zo stelt u, zal automatisering leiden tot een samenleving die nog ongelijker is dan die van vandaag. De bevolking zal worden verdeeld in een minderheid van 'welvarende mensen in een handvol megasteden' en een meerderheid van 'steeds behoeftiger en ontheemden in vervallen steden in het hele land'. Concurrentie om de steeds kleiner wordende pool van laag- en middelhooggeschoolde banen zal de lonen tot een absoluut bestaansminimum doen dalen. 

Lezers buiten de Verenigde Staten realiseren zich misschien niet dat werkloosheidsuitkeringen in dit land alleen beschikbaar zijn voor beperkte perioden (6 maanden tot 2 jaar) en alleen voor degenen die hun laatste baan niet vrijwillig hebben opgezegd. Er is geen publieke voorziening voor langdurig werklozen. Automatisering zal dus een groeiende 'permanente schaduwklasse' achterlaten zonder legale middelen van bestaan.  

U bent bang voor de gewelddadige sociale onrust die uit deze situatie kan voortvloeien. Dat is een van de redenen waarom u zowel UBI als andere hervormingen zoals Medicare for All bepleit. Uit uw eigen analyse van de maatschappelijke gevolgen van automatisering blijkt echter dat dergelijke hervormingen als remedie onvoldoende zijn. 

U wijst erop dat in onze samenleving – en vooral voor mannen – status, respect en zelfrespect, en zingeving in het leven allemaal afhangen van het hebben van een stabiele economische rol. Maar er is een tekort aan dergelijke rollen en het tekort zal groter worden naarmate de automatisering vordert. Je ziet een verband tussen deze trend en een wijdverspreide demoralisatie die tot uiting komt in verslaving aan drugs, gokken en videogames, het uiteenvallen van huwelijk en gezin, wanhoop en zelfmoord. Gewoon ervoor zorgen dat iedereen over de basismiddelen voor materieel overleven beschikt, zal deze malaise niet genezen. 

Een puzzel

De vraag die hier aan de orde is, is deze. Kunnen de sociale problemen die gepaard gaan met automatisering worden opgelost binnen de grenzen van het heersende economische systeem, het kapitalisme? Of is het nodig om die grenzen te overschrijden en het kapitalisme te vervangen door een ander economisch systeem?

Een van de kernprincipes van uw Forward Party is 'Human-Centered Capitalism' – ook wel omschreven als 'gehumaniseerd kapitalisme' of 'kapitalisme gemaakt om op de juiste manier te werken'. Om dit concept te begrijpen, moeten we eerst het kapitalisme begrijpen in zijn 'natuurlijke' vorm, dat wil zeggen zonder 'humanisering'. Hoe werkt het? Wat is de innerlijke logica? Alleen dan kunnen we proberen te beoordelen in hoeverre het functioneren van het kapitalisme gehumaniseerd kan worden. Hoe realistisch is het doel van humanisering van het kapitalisme?

De tekst op de website van de Forward Party die beweert het kernprincipe van Human-Centered Capitalism uit te leggen, is eerlijk gezegd niet erg nuttig. Er staat dat 'de economie' moet worden gehumaniseerd om 'voor ons te werken' en 'de levenskwaliteit van elke persoon' te verbeteren. Eerlijk genoeg, maar hoe (afgezien van UBI)? Het woord 'kapitalisme' komt niet voor in de tekst, dus 'humanisering van de economie' kan worden opgevat als hervorming of als vervanging van het kapitalisme. Desalniettemin, omdat ik geen serieus bezwaar had tegen iets in de tekst, klikte ik op de knop om aan te geven dat ik ermee instemde. Als reactie hierop ontving ik een e-mail waarin ik werd bedankt voor 'het ondersteunen van mensgericht kapitalisme'. Maar dit geeft een verkeerde voorstelling van mijn standpunt: ik steun geen enkele vorm van kapitalisme.

Tegen het einde van uw boek noteerde ik een aantal uitspraken die mij leken te impliceren dat het kapitalisme inherent anti-menselijk is en dat het is nodig om over zijn grenzen heen te gaan. Dus:

'Wie dienen we, de mensheid of de markt?' je vraagt ​​(p. 242). Je vraagt ​​niet hoe je tegelijkertijd de mensheid en de markt kunt dienen. 

En u verklaart: 'Het kapitaal geeft niets om ons. We moeten verder gaan dan erop te vertrouwen als de primaire meting van waarde' (p. 243). 

En op dezelfde pagina: 'We moeten van een mindset van schaarste naar een mindset van overvloed gaan.' Maar de markt is gebaseerd op schaarste, nietwaar?

Ik vind het moeilijk om erachter te komen wat u echt denkt over deze cruciale kwestie. Ik vraag me af of u zelf weet wat u denkt. 

Socialisme als oplossing

Ik ben lid van de World Socialist Party US. Onze partij, en de World Socialist Movement waarvan zij deel uitmaakt, vinden het urgent dat de mensheid de overgang maakt naar een hogere en meer democratische samenlevingsvorm. We noemen deze samenleving 'socialisme' of soms 'communisme' - maar voor ons betekenen deze woorden een menselijke gemeenschap van sociale gelijken die mensen voor zichzelf waardeert, niet de anti-menselijke bureaucratische staatsorde van landen onder de monopolistische heerschappij van 'communistische' partijen . 

De door u veroorzaakte verdringing door automatisering is een van de belangrijkste ontwikkelingen die de overgang naar het socialisme zo urgent maken. We erkennen dat sociale hervormingen, zoals die welke u bepleit, het kapitalisme tot op zekere hoogte kunnen vermenselijken. Het potentieel voor humanisering binnen het kapitalisme wordt echter beperkt door de innerlijke logica van het kapitalistische systeem. Deze innerlijke logica werd voor het eerst grondig geanalyseerd door een man genaamd Karl Marx. Misschien heb je wel eens van hem gehoord. 

Het essentiële punt is dat het kapitalisme van nature niet mensgericht is, maar hoofdstad-gecentreerd. Inderdaad, dat maakt het tot kapitalisme. Zijn drijvende noodzaak is de uitbreiding en accumulatie van kapitaal - een doel dat eindeloos en omwille van zichzelf wordt nagestreefd. Wanneer goedbedoelende sociale hervormers 'te ver' gaan in hun pogingen om haar te dwingen op een humane manier te functioneren, in strijd met deze verplichting, houdt ze helemaal op te functioneren.   

In het socialisme zullen automatiseringsmiddelen, net als andere productie- en distributiemiddelen, niet langer dienen om een ​​kleine minderheid te verrijken en te versterken. Ze zullen gemeenschappelijk eigendom zijn en democratisch worden gecontroleerd om het welzijn van de hele gemeenschap te dienen. 

Automatisering zal de werklast van de gemeenschap verlichten door saaie en vermoeiende taken te elimineren die mensen liever vermijden. Maar het interessantere en bevredigendere werk dat overblijft, zal op grote schaal worden gedeeld. Elk gezond lid van de samenleving zal wat nuttig werk te doen hebben, maar de korte uren die mogelijk worden gemaakt door automatisering zullen voldoende tijd overhouden voor andere aspecten van het leven. 

Automatisering lost in feite het productieprobleem op. Maar de ecologische achteruitgang en klimaatchaos die het kapitalisme aan het socialisme heeft nagelaten, zal een andere taak opleggen van niet minder belang en urgentie: het herstel van onze natuurlijke omgeving. Mensen zullen hiervoor veel activiteiten ondernemen, waarvan sommige geautomatiseerd kunnen zijn en andere niet. 

Uw reactie op deze brief wordt zeer op prijs gesteld, zeker als het een inhoudelijke reactie betreft. 

Hoogachtend,

Stephen D.Shenfield

Secretaris-generaal, World Socialist Party US

juli 2022

Tags: kapitaalgericht, mensgericht kapitalisme

Foto van auteur
Ik groeide op in Muswell Hill, Noord-Londen, en werd lid van de Socialistische Partij van Groot-Brittannië op 16-jarige leeftijd. Na mijn studie wiskunde en statistiek werkte ik in de jaren zeventig als overheidsstatisticus voordat ik Sovjetstudies ging studeren aan de Universiteit van Birmingham. Ik was actief in de beweging voor nucleaire ontwapening. In 1970 verhuisde ik met mijn gezin naar Providence, Rhode Island, VS om een ​​functie te aanvaarden op de faculteit van Brown University, waar ik Internationale Betrekkingen doceerde. Nadat ik Brown in 1989 had verlaten, werkte ik voornamelijk als vertaler Russisch. Ik sloot me weer aan bij de World Socialist Movement rond 2000 en ben momenteel algemeen secretaris van de World Socialist Party van de Verenigde Staten. Ik heb twee boeken geschreven: The Nuclear Predicament: Explorations in Soviet Ideology (Routledge, 2005) en Russian Fascism: Traditions, Tendencies, Movements (ME Sharpe, 1987) en meer artikelen, papers en boekhoofdstukken die ik me wil herinneren.

Gerelateerde artikelen

Abonneren
Melden van
gast
Deze site gebruikt de plug-in Gebruikersverificatie om spam te verminderen. Bekijk hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.
0 Heb je vragen? Stel ze hier.
Oudste
Nieuwste Meest Gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties