Calhoun Correctional Institution is een van de vijftig grote gevangenissen die worden beheerd door het Florida Department of Corrections, de grootste instantie van de staat. Het is in Blountstown, Calhoun County in de panhandle van Florida. De directeur is de heer Heath Holland.
Calhoun CI heeft een capaciteit van 1,350 man. Een man die daar van 2009 tot 2014 was, zegt dat het werkelijke aantal gevangenen ongeveer 1,600 is. Er zijn enkele cellen, maar de meeste gevangenen worden ondergebracht in blokken van 70 stapelbedden. De plaats is erg vies. In de zomer wordt de hitte ondraaglijk, maar de gevangenen moeten het verdragen omdat er geen airconditioning voor hen is (behalve wanneer ze naar de juridische bibliotheek moeten of als ze worden opgenomen in de ziekenboeg).
Een uitweiding: wie was Calhoun?
Ter ere van wie is deze gevangenis - en het graafschap waarin het zich bevindt - genoemd? Wie was deze Calhoun?
John Caldwell Calhoun (1782-1850) was een congreslid uit South Carolina en vice-president van de Verenigde Staten van 1825 tot 1832. Hij was een voorstander van slavernij. Een pleitbezorger, geen verdediger. Want in tegenstelling tot andere politici in het vooroorlogse Zuiden, die verdedigd slavernij als een 'noodzakelijk kwaad', Calhoun bepleit het als een 'positief goed' dat zowel slaven als hun eigenaren ten goede kwam. Oude slaven in Amerika, zo betoogde hij, werden vriendelijker behandeld dan paupers in de arme huizen van Europa. Daar had hij misschien wel een punt.
De naam Calhoun is wijd verspreid over de kaart van de Verenigde Staten, zowel in het noorden als in het zuiden. Het is verbonden aan 14 steden, 12 provincies, 79 straten, lanen, wegen, rijstroken en pleinen, 17 scholen en hogescholen, 2 meren, 2 parken - en verschillende staatsgevangenissen. Slechts 6 van deze ongeveer 130 objecten zijn hernoemd.
Sabrina's petitie
Laten we dit verslag van de omstandigheden in Calhoun CI beginnen met een petitie die Sabrina Sykes uit Apopka, Florida richtte aan de gouverneur van de staat op change.org, getiteld 'Stop the Torture and Abuse of Inmates at Calhoun CI.' Ze vertelt wat er met haar zoon Keenan gebeurde kort na zijn aankomst in de gevangenis in januari 2019:
Op een dinsdagavond... beschuldigde een vrouwelijke bewaker hem ervan met zijn ogen naar haar te rollen. Een kapitein nam hem toen off-camera mee naar de badkamer en vertelde hem dat hij gas zou geven en hem zou slaan en in eenzame opsluiting zou gooien omdat hij dacht dat hij hem met zijn ogen zag rollen naar de vrouwelijke bewaker. Keenan verzekerde de kapitein dat hij niet met zijn ogen rolde. Keenan vroeg me de dreiging diezelfde avond nog te melden bij het bureau van de inspecteur-generaal. Ik heb het rapport ingediend via de IG-website. De volgende dag kreeg ik een telefoontje van assistent-directeur Kent. Hij bedankte me voor het melden van de dreiging en verzekerde me dat er een onderzoek zou worden ingesteld om vast te stellen wat er precies was gebeurd...
Ik sprak Keenan kort op vrijdagavond (1 februari) en vroeg hem of alles goed was. Hij verzekerde me dat alles in orde was, maar de bewakers die hem hadden bedreigd, zouden binnen een uur dienst hebben. Rond 6 uur kreeg ik een telefoontje van een andere gevangene. Hij vertelde me dat de bewakers doorliepen en zich onmiddellijk op Keenan begaven. Ze namen hem buiten de camera mee naar de badkamer, kleedden hem uit, vergastten hem, sloegen hem en brachten hem naar de kist. Ik kreeg een telefoontje van een andere gevangene die beschreef hoe Keenan op zijn bed zat toen de bewakers hem naderden, hem grepen en hem buiten de camera naar de badkamer brachten, waar ze hem vergastten en sloegen. Ik kreeg een derde telefoontje van de ouder van een andere gevangene, die me liet weten hoe overstuur haar zoon was omdat hij net getuige was geweest van de bewakers die Keenan uit zijn kooi hadden gegrepen, hem naar de badkamer hadden gebracht en hem hadden vergast en geslagen... Alle drie de getuigen hebben nu in de gevangenis gezet als vergelding.
De gevangenisdirectie was dus ruimschoots gewaarschuwd. Ze hadden zo gemakkelijk kunnen voorkomen dat de correctionele officieren (bewakers) hun dreiging tegen Keenan uitvoerden. Waarom deden ze dat niet? Misschien kon het ze gewoon niets schelen. Of misschien dachten ze – onofficieel natuurlijk – dat hij moet zwaar gestraft worden voor 'het niet respecteren van een blanke vrouw'? Florida was en blijft tenslotte een deel van 'het zuiden' - ook al is het niet een van de staten die het eerst in je opkomt als we de uitdrukking horen. Daar zijn veel jonge zwarte mannen vermoord voor soortgelijke – vaak nogal denkbeeldige – vergrijpen.
Op 9 februari plaatste Sabrina een update:
Mijn zoon zit nog steeds 24 uur vast. Ik heb niets van hem gehoord, ook al mag hij brieven schrijven. Hij stuurt me meestal twee brieven per week.
Een andere update volgde op 23 februari:
De laatste brief die ik van Keenan ontving, beschreef zijn eerste vier dagen in gevangenschap nadat de bewakers hem hadden vergast en geslagen. Ze ontdeden hem van al zijn kleren en lieten hem daar op het beton achter zonder kussen om op te slapen. Geen schoenen, sokken, broek of shirt; hij had alleen zijn boxer aan. Vervolgens beschreef hij hoe ze de ventilatoren aanzetten om de koude lucht van buiten naar binnen te zuigen om hem verder te kwellen. Hij heeft nu kleren... Ze zeiden dat ze zijn kleren weggooiden vanwege het gas dat ze op hem gebruikten, maar ze hadden ze meteen moeten vervangen. Er is mij verteld dat er een onderzoek gaande is naar het hele incident en hij zal niet worden vrijgelaten voordat het is afgerond... Ik bid dat hij wordt overgeplaatst uit Calhoun CI.
Er zijn geen verdere updates, maar meer inzicht in de omstandigheden bij Calhoun CI is te vinden in opmerkingen. Ondertekenaars worden uitgenodigd om een reactie achter te laten waarin ze uitleggen waarom ze de petitie hebben ondertekend. Heel wat commentaren – 22 van de 93 – maken melding van misbruik dat daar is geleden door de ondertekenaar of door een vriend of familielid (zoon, echtgenoot, broer, vader). Misbruik vindt altijd 'off camera' plaats.
Wanda Goff: 'Mijn man zit in Calhoun CI. Ik heb al 9 dagen niets van hem gehoord. Ik belde en ontdekte dat hij in de doos zat, maar ik maak me zorgen omdat ik het gevoel heb dat hij me nu wel zou hebben geschreven als hij daartoe in staat was. Hij heeft me verhalen verteld over manieren waarop de bewakers hen straffen. Ze laten zich uitkleden tot hun boxershorts en lichtmasten omhelzen bij koud weer en andere vernederende, onmenselijke straffen. Ik ben elke dag bang dat hij in die instelling zit.'
Dodelijk misbruik
In verschillende gevallen lijkt het misbruik te hebben geleid tot de dood:
Angela Jones: 'Mijn ex-man is gisteravond dood aangetroffen in zijn cel in Calhoun en ik weet nog niet wat er is gebeurd.'
Jessica Turner: 'Mijn vader maakte een einde aan zijn leven in een districtsgevangenis, waarschijnlijk vanwege al het trauma dat hij in de loop der jaren in de gevangenis heeft opgelopen.'
Diane Howard: 'Ik heb een zoon die door het systeem gaat... Bewakers vermoorden en misbruiken dagelijks onze dierbaren.'
Lisa Murphy: 'Mijn beste vriend is vorige week overleden omdat de bewakers de gevangenen mishandelen... Hij was 33 jaar oud, schreef zich daar in voor het Graphic Design Program, zou over 4 maanden worden vrijgelaten, en nu is hij weg. Het zijn de bewakers.'
Bijna altijd wordt de doodsoorzaak officieel geregistreerd als natuurlijk of accidenteel.
Merk op dat zelfs een gevangenisstraf van slechts een jaar (kortere straffen dan die worden uitgezeten in een plaatselijke gevangenis, niet in een gevangenis) een doodvonnis kan blijken te zijn wanneer deze wordt uitgezeten in een plaats als Calhoun. Een zachtaardige jongeman die daarheen wordt gestuurd nadat hij is veroordeeld voor een klein niet-gewelddadig vergrijp, zal ofwel omkomen, ofwel uit een diep getraumatiseerd suïcidaal wrak komen, ofwel overleven als een geharde en brutale crimineel. Weten de juryleden die jongeren naar zulke helse gaten sturen echt niet wat ze doen? Of als ze dat wel doen, hoe slapen ze dan 's nachts?
Onze kameraad Joe R Hopkins was enkele maanden in Calhoun; hij zit nu in de Okeechobee Correctional Institution, wat iets minder gevaarlijk is. Hij merkte ooit op dat Calhoun een 'gladiatorenschool' is - een plek waar bewakers zich vermaken door gevangenen te dwingen met elkaar te vechten. Een opmerking van een man die de petitie van Sabrina ondertekende, bevestigt dit:
Bernard Kloss: 'Ik was daar in 2012 een gevangene. De wasserette was zeer beledigend, net als veel andere correctionele officieren. Ook ik werd vergast, bedreigd en gedwongen om te vechten. Als ik weigerde, kreeg ik te horen dat ze me met een nieuwe aanklacht in het ziekenhuis zouden stoppen.'
CO's ontketenen soms ook geweld tegen bezoekers. In een brief aan mij vertelde een gevangene van Calhoun over deze incidenten:
Toen mijn moeder me kwam opzoeken,... klopten de vrouwelijke bewakers haar hard neer en sloegen haar hoofd tegen de muur. Ik heb haar nooit gezien, ze stierf diezelfde nacht. Mijn vrouw, die in de bezoekkamer was, hoorde wat er gebeurde. Ze vroeg waarom mijn moeder op haar hoofd was geslagen en eiste de dienstdoende directeur te spreken. In plaats van de dienstdoende directeur kwam een lid van het Rapid Response-team naar haar tafel en zei dat ze moest vertrekken. Ze weigerde. Ze werd opgepakt – ze was slechts iets meer dan XNUMX meter lang – en op de grond gesmeten, van achteren geboeid, weer opgepakt, weer op de grond gesmeten, vervolgens naar buiten gesleept naar de parkeerplaats en naar een plaatselijke gevangenis vervoerd, waar ze werd gewaarschuwd geen klachten in te dienen en werd vrijgelaten.
[Bij een andere gelegenheid] toen mijn vrouw me kwam bezoeken, bracht ze spelletjes en puzzels mee en schonk ze die voor gebruik door bezoekers en hun kinderen, maar ze werden in de koffers van de bewakers gestopt en meegenomen. Toen ze vroeg waarom, werd ze aangevallen door verschillende vrouwelijke bewakers. Ze sloegen haar zo erg dat ze op weg naar huis nog steeds bloedde.
Sommige commentaren klagen over corrupte bewakers die drugs, mobiele telefoons en andere smokkelwaar de gevangenis in smokkelen. Men noemt bewakers die zelf drugsverslaafd zijn:
Wendy Sanchez: 'Mijn man is daar binnen... Een agent dreigde hem neer te schieten... Deze agenten blijven high op Molly.'
'Molly' is een slangterm voor 3,4-methyleendioxy-methamfetamine (MDMA), ook wel XTC genoemd. Het is een synthetische drug dat de stemming en perceptie verandert, waardoor energie en plezier toenemen.
Bewakers en bendes
Fatsoenlijke gedetineerden worden niet alleen beledigd door bewakers, maar ook door medegevangenen die lid zijn van een bende, hoewel ook hier de bewakers en vooral de gevangenisdirectie schuldig zijn aan het vrij spel geven aan de bendes.
Hier zijn enkele verhalen over bendegeweld en de impact ervan op fatsoenlijke gevangenen:
Janna Romine: 'Dit jaar zijn een aantal gevangenen overleden en hun dood wordt onderzocht. Mijn kleinzoon zit momenteel in isolatie na een bendegerelateerd incident waarbij hij probeerde een kleinere man te beschermen. Nadat hij erachter kwam dat de Bloods hem nu te pakken hebben, kreeg hij een mes ter verdediging en werd hij weer in isolatie geplaatst met een DR [disciplinair rapport]. Hij zit al 15 jaar vast zonder DR en keek uit naar een nieuwe behandeling van zijn zaak. Ik heb de directeur drie keer gebeld en dit gemeld aan de inspecteur-generaal. Geen antwoorden tot nu toe. Ze zeggen dat ze hem de klok rond controleren, maar hij zegt dat dat niet waar is.'
Gevangenen die worden bedreigd door bendegeweld worden geconfronteerd met een Catch 22. Ze weten dat er niet op de bewakers kan worden vertrouwd om hen te beschermen. Maar als ze zich bewapenen voor zelfverdediging, worden ze gedisciplineerd en gestraft. Er wordt geen poging gedaan om agressors van slachtoffers te onderscheiden.
Angelwings Atilla: 'Mijn zoon is daar. Hij is geslagen en heeft medische hulp geweigerd. De bewakers lieten de bendes regeren. Ze geven hen toestemming om andere gevangenen te slaan en neer te steken. De bewakers beschermen de gevangenen niet; ze brengen elke dag hun leven in gevaar. Er zijn verschillende gevangenen die om hulp vragen om hen te verwijderen uit dit hellegat dat wordt gerund door smerige gangsters. De directeur, zijn assistent, de bewakers, de medische staf - allemaal slecht ... Ze lieten deze maand een jonge man sterven en stopten hem in het gat met meth in zijn maag. Anderen vroegen om hulp voor hem. Tevergeefs. Hij is gestorven. Nu heeft zijn dochter geen vader, omdat Calhoun zo corrupt is. Niets is belangrijk voor hen, behalve de dingen op hun manier doen, telefoons en drugs binnenhalen om geld te verdienen. Op macht beluste wolven zonder respect voor iets anders dan zichzelf. Mijn zoon is een mens, geen zweeppaal. Hij is seksueel misbruikt, geslagen tot hij helemaal zwart en paars was. Nu dreigen ze hem neer te steken. Ze nemen geld van onze jongens. Ze bellen [familieleden] om te zeggen dat als ze geen geld krijgen, de gevangene wordt besprongen. Overal van $ 100 tot $ 500 van de moeder, vader, grootmoeder, enz. Als het niet wordt betaald, brengen ze rente in rekening! Het is als een hele slechte film uit een ander land.'
Darlene Roderick: 'Ik teken namens een gevangene die daar vastzit. Hij werd besprongen en bleef een verzoek indienen om medisch te zien. Zijn moeder belde talloze keren voordat ze hem uiteindelijk naar de ziekenboeg brachten. De dokter zei dat hij onmiddellijk geopereerd moest worden aan zijn kaak, die op vier plaatsen gebroken was. [In plaats daarvan] werd hij opgesloten omdat hij zich 'als een baby gedroeg'. Ze namen zijn tablet in beslag en de vrouw die de telefoon opnam, vertelde zijn moeder dat het was omdat hij haar te veel vertelde. Een stel van ons mama's belde de gevangenis om medische zorg voor hem te halen, omdat hij hevige pijn had en niet kon eten of slapen. De aanval vond plaats rond 21 oktober en ze brachten hem uiteindelijk op 31 oktober over naar een ziekenhuis. Toen hij aankwam was zijn temperatuur 105.7 en hij lag in coma. De verpleegster vertelde zijn moeder dat hij in een situatie van leven of dood verkeerde.'
Deze opmerkingen brengen een aantal kwesties naar voren die een veel uitgebreidere behandeling vereisen – verkrachting, [1] afpersing, medische verwaarlozing.
Afpersing kent verschillende vormen. Het begint vaak met de diefstal van een voorwerp dat van grote waarde is voor het potentiële slachtoffer, zoals zijn tablet of een paar goede laarzen. Het slachtoffer wordt vervolgens uitgenodigd om 'losgeld te betalen', dat wil zeggen, het terug te kopen. Aangezien zeer weinig gevangenen de mogelijkheid hebben om geld te verdienen, zijn de echte slachtoffers de familieleden die betalen om hun geliefde te beschermen.
Medische verwaarlozing
Medische zorg bij Calhoun CI wordt, voor zover deze al wordt verleend, verleend door een privébedrijf genaamd Centurion Managed Care. Uit een database met vacatures op hun website blijkt dat er momenteel tien vacatures bij Calhoun onvervuld zijn, waaronder Site Medical Director en Director of Nursing. Dit betekent dat de medische staf uitsluitend bestaat uit verpleegkundigen en medisch assistenten, zonder begeleiding door een arts. De gevangenis heeft een soort regeling met een verpleegster die werkt in een plaatselijke kliniek voor zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven; ze bezoekt de gevangenis af en toe, maar heeft daar geen kantoor.
Ook als er een arts aanwezig is, moet altijd in gedachten worden gehouden dat hij/zij geen zelfstandige professional is, maar slechts een medewerker van Centurion. Als zodanig zijn er veel tests en behandelingen die hij/zij alleen kan bestellen of uitvoeren met toestemming van hogere functionarissen in het bedrijf. Toestemming wordt vaak geweigerd om de kosten te drukken. Dit resulteert er vaak in dat aandoeningen onbehandeld blijven totdat ze zeer ernstig en moeilijk te behandelen worden. Bijvoorbeeld:
Sheila B. Zelf: 'Omdat Tyson geen medische behandeling kreeg voor een cyste op zijn stemband, zaaide het uit tot stadium 4 keelkanker, waardoor zijn strottenhoofd werd verwijderd. Dat had voorkomen kunnen worden door de cyste met een laserstraal te verwijderen.'
Gevangenispersoneel is niet geneigd om de beschrijvingen van gevangenen van hun eigen symptomen te geloven. Ze gaan uit van de veronderstelling dat gevangenen neppers en hypochonders zijn, en alleen sterk bewijs van het tegendeel zal hen in een individueel geval van deze mening kunnen doen afwijken. Zelfs voor medisch personeel is de eerste zorg het ontmaskeren van gevangenen die alleen maar doen alsof ze ziek zijn; het behandelen van degenen die echt ziek zijn, komt op een verre tweede plaats. Deze houding speelt ook een grote rol bij de chronische verwaarlozing van de medische behoeften van gevangenen.
Afsluitende Gedachten
Ik heb me geconcentreerd op een bepaalde gevangenis waarover ik toevallig wat informatie heb kunnen verzamelen. Hoewel Calhoun CI, Florida waarschijnlijk een van de slechtste gevangenissen is, zijn er nog veel meer zoals deze.
Voor een globaal idee van de volledige omvang van het probleem, moet u er rekening mee houden dat de 1,600 mannen in Calhoun minder dan een duizendste een deel van alle gevangenen in het land. Volgens de Prison Policy Initiative, zitten in de Verenigde Staten bijna 2 miljoen mensen opgesloten in 1,566 staatsgevangenissen, 102 federale gevangenissen, 2,850 lokale gevangenissen, 1,510 jeugdgevangenissen, 186 detentiecentra voor immigranten en 82 Indiase landgevangenissen, evenals in militaire gevangenissen, civiele opvangcentra en psychiatrische staatsziekenhuizen.
Er is nu een procedure waarbij een familielid of vriend van buitenaf een mishandeling kan melden en laten onderzoeken. Dit kan de indruk wekken dat gevangenisautoriteiten zich serieus inzetten om misbruik aan te pakken. Het is echter moeilijk, zo niet onmogelijk, om de informatie voor een rapport te achterhalen. Gevangenen hebben geen recht op ongecontroleerde communicatie met buitenstaanders[1] en kunnen worden gestraft voor het onthullen van misbruik. Onderzoeken zijn intern en er is niets bekend over hoe ze worden uitgevoerd. Net als interne politieonderzoeken zullen ze waarschijnlijk niet tot actie leiden. Van een instelling kan niet worden verwacht dat zij zelf toezicht houdt. In de praktijk is de belangrijkste functie van de klachtenprocedure het sussen van de nabestaanden van de slachtoffers.
Opmerkingen
[1] Over verkrachting beveel ik het rapport van Human Rights Watch aan Geen ontsnapping: mannelijke verkrachting in Amerikaanse gevangenissen.
[2] De enige uitzondering is communicatie met advocaten. Maar heel weinig gevangenen worden vertegenwoordigd door een advocaat: afgezien van de kosten zijn maar heel weinig advocaten bereid om gevangenen te vertegenwoordigen. De meeste van de vele gevangenen die juridische stappen ondernemen, vertegenwoordigen zichzelf.
