Vanaf nummer 19 van De Wereld Socialistische Review
In een afgelegen deel van South Dakota net ten noorden van Nebraska ligt een indianenreservaat dat bekend staat als Pine Ridge. Ooit grotendeels agrarisch, werd het enorm aantrekkelijk voor de Amerikaanse regering toen werd ontdekt dat onder het Indiase land een van de grootste uraniumreserves in de Verenigde Staten lag. Door de jaren heen waren verdragen met de Indianen consequent geschonden vanwege de grote minerale reserves onder de Indiase gebieden.
Toen Pine Ridge de focus van de regering van de Verenigde Staten werd, waren de Indiase inwoners fel gekant tegen de ontwikkeling van uranium op hun terrein. De bitterheid groeide naarmate de problemen verergerden door de toenemende dreiging van Amerikaanse interventie. Zich wenden tot de American Indian Movement (AIM) voor hulp leidde tot een militair conflict met de FBI, die weigerde te luisteren naar de klachten van de Indianen. De strijd duurde 71 dagen, resulterend in de dood van twee Pine Ridge-inboorlingen en het verbieden van alle activiteiten op Pine Ridge.
Gedurende de volgende drie jaar, nu aangeduid als de "Reign of Terror", vonden er nog steeds gewelddadige aanvallen plaats waarbij grote aantallen Indianen werden vermoord of verminkt. Met de bedoeling van de regering om de AIM en daarmee een groot obstakel wegnemen in hun plannen om de uraniumbuit te exploiteren, huizen werden platgebrand, schietpartijen en afranselingen tierden welig. Er werden zoveel inheemse Amerikanen vermoord dat Pine Ridge het hoogste jaarlijkse moordcijfer in de VS had. Opnieuw kwam de AIM hen te hulp, en onder degenen die reageerden was Leonard Peltier. Het conflict leidde tot drie aanklachten wegens moord, waaronder die van Leonard Peltier, beschuldigd van het neerschieten van twee FBI-agenten. Er is nooit bewijs geleverd om de beschuldiging te ondersteunen. Vervolgens vluchtte Peltier naar Canada, in de overtuiging dat hij in de VS nooit een eerlijk proces zou krijgen. Minder dan een jaar later werd hij opgepakt.
Myrtle Poor Bear was een Indiase vrouw die Leonard Peltier nog nooit had ontmoet. Doodsbang voor ondervraging door de FBI, getuigde ze tegen hem. Deze door terreur veroorzaakte beschuldiging leidde tot de uitlevering van Peltier aan de VS. Al haar belastende verklaringen werden later ingetrokken en Myrtle Poor Bear bekende dat haar angst voor de FBI haar ertoe had gebracht valse verklaringen af te leggen. Nu de regering vastbesloten was Peltier de schuld te geven en zo de bête noire uit hun zoektocht naar uranium te verwijderen, werden haar bekentenissen terzijde geschoven en genegeerd.
Ondanks overweldigend bewijs van zijn onschuld, werd het proces tegen hem opgetuigd met meineed en gefabriceerd bewijs. Er is nooit een getuige gevonden die Leonard kon identificeren als de man die twee FBI-agenten neerschoot en doodde. Honderdduizenden pagina's met kritisch bewijsmateriaal dat de niet-uitgelokte aanval op Pine Ridge lokaliseerde, werden achtergehouden tijdens het proces.
De hier beschreven gebeurtenissen en de rol van Peltier werden beschreven in een boek van Peter Matthieson, In de geest van Crazy Horse. Dit onthullende rapport werd acht jaar lang niet meer gedrukt, terwijl de FBI de auteur en uitgever aanklaagde wegens smaad. Hoewel het Hooggerechtshof de aanklacht uiteindelijk afwees, was het verbluffende bewijs dat door het boek werd geproduceerd niet beschikbaar ten tijde van het proces van Leonard Peltier.
Tegenwoordig heeft Pine Ridge een werkloosheidspercentage van 86 procent, de laagste levensverwachting en het hoogste kindersterftecijfer in het land. De wraakzucht van de regering jegens het Lakota-volk leidde tot de ondergang van ontelbare levens. De aanhoudende dwangarbeid van Leonard Peltier in de Leavenworth Prison is het directe gevolg van de onverminderde druk van de FBI om hem opgesloten te houden.
Ondanks wereldwijde oproepen van mensenrechtenorganisaties en de publiciteit die aan de verdiensten van zijn zaak werd gegeven, marcheerden 500 FBI-agenten in Washington om zich tegen clementie voor hem te verzetten. Ze blijven hun gezag gebruiken om alle pogingen om zijn vrijheid te verkrijgen, die hem nu al 28 jaar wordt ontzegd, te dwarsbomen.
Leonard Peltier zit niet in de gevangenis voor de moord op twee FBI-agenten. Daaraan is hij aantoonbaar niet schuldig. Leonard Peltier zit in de gevangenis omdat hij een potentiële bedreiging vormt voor regeringstroepen die de minerale rijkdommen willen exploiteren die begraven liggen onder Indiaas grondgebied. De feiten van Leonard's veroordeling zijn bekend. Bekend is ook de bittere massamoord op de Indianen bij Wounded Knee, die een hele gemeenschap verwoestte.** Door angst geteisterde families en geruïneerde levens wekken weinig medelijden op bij hen wier motieven puur uit winstbejag zijn. Het zijn 'nevenschade'. De drang naar winst onder het kapitalisme gaat boven alle menselijke overwegingen. Net als het conflict in Irak zijn het enorme verlies aan mensenlevens en de vernietiging van de infrastructuur een prijs die de moeite waard is om te betalen voor de controle over de enorme oliereserves die nodig zijn voor de werking van de kapitalistische machine.
Dergelijke rapporten zijn niet uniek voor Amerika. Over de hele wereld zijn menselijke waarden ondergeschikt aan de primaire behoeften van het kapitaal.
Sterker nog, ze schreeuwen om een verandering van dit door macht gedreven, op geld gerichte sociale systeem naar een systeem dat de nadruk legt op samenwerking en waarin menselijke waarden de maatstaf zijn voor al het menselijk handelen. Ze sturen een boodschap naar iedereen die wil luisteren dat de wereld hunkert naar een samenleving die nodeloos lijden uitroeit en vervangt door kansen voor alle mensen om een bevredigend leven te leiden.
Mardon Kuiper
* Bronnen: Leonard Peltier Defence Committee, Anthony Rayson (Prison Abolition), Matt Sherman (AIM) en Leonard Peltier (“Gevangenisgeschriften").
** De bloedbad at Wounded Knee vond plaats op 29 december 1890. Zie bijvoorbeeld http://www.lastoftheindependents.com/wounded.htm. De belegering at Wounded Knee, waarnaar hierboven wordt verwezen, begon op 27 februari 1973 en duurde 71 dagen.
Leonard Peltier heeft ons woorden gegeven die zouden moeten resoneren met degenen die deze visie delen:
De Boodschap
Stilte, zeggen ze, is de stem van medeplichtigheid.
Maar zwijgen is onmogelijk.
Stilte schreeuwt.
Stilte is een boodschap,
Net zoals niets doen een daad is.
Laat wie je bent klinken en resoneren
in elk woord en elke daad.
Ja, word wie je bent.
Er is geen ontwijken van je eigen wezen
of uw eigen verantwoordelijkheid.
Wat je doet is wie je bent.
Je bent je eigen verdiende loon.
Je wordt je eigen boodschap.
Jij bent de boodschap.
