Coronavirussen zijn geen nieuw fenomeen en werden ook pas onlangs ontdekt. Ze werden voor het eerst in detail bestudeerd door wetenschappers in de jaren zestig. De naam komt van de 'corona' of 'kroon' van suikerhoudende eiwitten die uit het omhulsel van het virus steken. Coronavirussen bestaan in talloze varianten en infecteren vogels en zoogdieren, waaronder vleermuizen, varkens, katten en mensen.
Het coronavirus dat verantwoordelijk is voor de huidige epidemie, nu gelabeld als COVID-19, is het derde dat in de afgelopen twee decennia een grote epidemie heeft veroorzaakt.[1] Het eerste, Severe Acute Respiratory Syndrome (SARS), ontstond in 2002 in Zuid-China. Minder bekend is het Middle East Respiratory Syndrome (MERS), dat in 2012 voor het eerst werd gemeld in Saoedi-Arabië. Elk van deze syndromen verspreidde zich naar twee of drie dozijn andere landen. , zowel in de regio van herkomst als daarbuiten.
Deze drie coronavirussen behoren tot de veel bredere categorie zoönoses – ziekten die van niet-menselijke dieren op mensen overspringen. Er zijn echter tal van zoönosen en de meeste worden niet veroorzaakt door coronavirussen maar door andere virussen of door bacteriën of parasieten. Ze waren de bron van de Zwarte Dood die in de veertiende eeuw tussen een derde en de helft van de bevolking van Europa doodde, de builenpest die begon in 1894, de 'Spaanse' of 'Russische' griep die zich verspreidde in de nasleep van de wereldoorlog. War One, en de zogenaamde 'varkensgriep' van 2009.[2] Hier zijn nog een paar zoönoses en soorten die ze overdragen:
- miltvuur - van schapen of runderen
- leptospirose, hondsdolheid - van honden
- Ziekte van Lyme - van zwartbenige teken
- malaria, dengue, chikungunya - van muggen
- griep - van eenden, ganzen, sterns, meeuwen of andere watervogels
Zoveel soorten kunnen ziekten overbrengen op mensen, waaronder zoogdieren, vogels en insecten. Wetenschappers lijken het er echter over eens te zijn dat het 'natuurlijke reservoir' van alle drie de coronavirussen die de grote recente epidemieën hebben veroorzaakt (SARS, MERS, COVID-19) vleermuizen.
Van de vele soorten vleermuizen dragen degenen die behoren tot de familie die bekend staat als 'hoefijzervleermuizen' coronavirussen genetisch het dichtst bij COVID-19. [3] De soort hoefijzervleermuis die in China bestaat, is de Chinese roodbruine hoefijzervleermuis, die wijd verspreid is en niet wettelijk beschermd is.
Het coronavirus kan rechtstreeks of via een intermediaire soort van vleermuizen op mensen worden overgedragen. De tussensoort voor SARS was de civetkat, voor MERS de kameel. Shen Yongyi en Xiao Lihua van de Zuid-Chinese Landbouwuniversiteit in Guangzhou suggereren dat de intermediaire soort voor COVID-19 de schubdier is – een geschubde miereneter met lange snuit waarvan de onderdelen in de traditionele Chinese geneeskunde worden gebruikt om huidaandoeningen, menstruatiestoornissen en artritis te behandelen. [4] Ze ontdekten dat de genetische sequenties van virussen geïsoleerd uit schubdieren voor 99% vergelijkbaar zijn met COVID-19.
Zelf betwijfel ik of de schubdier de tussensoort was. Veel van de mensen die voor het eerst met COVID-19 besmet waren, werkten op een openluchtmarkt in Wuhan waar zeevruchten en in het wild gevangen dieren of delen daarvan werden verkocht. Pangolins werden daar officieel niet vermeld als te koop. Dat is ook niet gek: schubdieren zijn een beschermde diersoort en op de verkoop ervan staat een gevangenisstraf van tien jaar of langer. Illegale handel mag niettemin wijdverbreid zijn, maar het wordt zeker clandestien uitgevoerd, niet in het volle zicht van het publiek.[5] Rechtstreekse overdracht door vleermuizen lijkt waarschijnlijker. Vleermuisvlees werd openlijk op de markt verkocht (blijkbaar smaakt het een beetje naar schapenvlees, maar heeft het een textuur die lijkt op die van kip). Het is ook mogelijk dat er een andere intermediaire soort bij betrokken was.
Betekent dit dat de consumptie van wilde dieren gevaarlijk genoeg is om de onderdrukking ervan te rechtvaardigen, zoals velen beweren (zowel in als buiten China)? Deze conclusie lijkt op gespannen voet te staan met eeuwenoude ervaring. De vroege mens voedde zich immers gedeeltelijk door honderdduizenden jaren op wild te jagen. Pas in de laatste paar eeuwen zijn de meesten van ons gestopt met het gebruik van deze voedselbron.
De consumptie van wilde dieren is echter onder bepaalde omstandigheden echt gevaarlijk, namelijk wanneer de dieren afkomstig zijn uit gebieden die pas onlangs door mensen zijn binnengedrongen en geëxploiteerd en daarom ziekten met zich meebrengen waartegen we geen kans hebben gehad om immuniteit te ontwikkelen. Een uitgebreidere uitleg wordt gegeven door Sonia Shah in haar boek Pandemie: besmettingen volgen, van cholera tot ebola en verder.[6] Greg Gerritt van de Rhode Island Green Party heeft het zo verwoord[7]:
Er zijn een aantal relatief recente uitbraken van ziekten geweest met nieuwe ziekten, ziekten die de westerse wetenschap nog niet eerder had gezien, en vaak ziekten die de gemeenschappen waar de uitbraken vandaan komen nog niet eerder hadden meegemaakt. De meeste van deze ziekten worden oorspronkelijk ook overgedragen op mensen uit populaties van tropische wilde dieren, waarbij vleermuizen en primaten bij sommige betrokken zijn. Wat er gebeurt, is dat het ontbossingsproces op verschillende manieren werkt, aangedreven door factoren als nieuwe wegenbouw en de ontwikkeling van plantages. Naarmate wegen nieuwe gebieden bereiken, nemen zowel het kappen van bomen als het neerschieten van dieren in het wild voor voedsel toe. Een deel van de dieren in het wild wordt lokaal gegeten en vervangt voedselbronnen die verloren gaan naarmate de ontbossing voortschrijdt; een deel van de jacht maakt gebruik van de nieuwe wegen en vervoert het voedsel naar stedelijke markten waar vaak grote vraag is naar bushmeat. Omdat er gejaagd wordt op plaatsen waar voorheen maar heel weinig mensen hebben gejaagd en die nu beschikbaar zijn voor uitbuiting dankzij nieuwe wegen, of op plaatsen waar jagers niet langer in geïsoleerde gemeenschappen leven, komen jagers nieuwe ziekten tegen, net zoals een onderzoek naar biodiversiteit op plaatsen die nog niet eerder zijn verkend en geëxploiteerd, vindt nieuwe soorten gekko's, salamanders en apen. Als je nieuwe soorten dieren en planten vindt, dan kom je nieuwe micro-organismen tegen: sommige zullen uiteindelijk worden gebruikt om ziekten te genezen, andere zullen nieuwe ziekten veroorzaken en de meeste zullen weinig direct effect hebben op de mens.
De klimaatlink is dat de bescherming en het behoud van een goede gezondheid in de wereldwijde bossen, en met name tropische bossen, een cruciaal onderdeel is van onze strategie om de ergste gevolgen van klimaatverandering te voorkomen. We moeten vrij snel naar nul koolstofemissie gaan, maar we moeten ook koolstofdioxide uit de lucht zuigen. Bomen en bodems zijn de meest natuurlijke en minst energie-intensieve manieren om dat te doen. De beste manier om bomen en bodems gezond te houden, is door tropische bossen te beschermen. We zien nu al berichten dat het koolstofbudget van de tropische bossen negatief wordt. Ontbossing is de grote drijfveer, maar een behoorlijk deel van het koolstofverlies in tropische bossen is een cascade-effect. Terwijl het bos stil wordt, terwijl de dieren allemaal worden opgejaagd, zelfs als het vóór de ontbossing is, ontrafelt het bos. Geen enkel dier eet zaden die door het spijsverteringsstelsel moeten om te ontkiemen. Er zijn geen dieren die zaden in hun kak deponeren terwijl ze van plaats naar plaats gaan. Zeer kleine plagen lopen amok met roofdieren verdwenen. Het vermogen van het bos om koolstof vast te leggen en op te slaan valt weg, waardoor steeds grotere inspanningen nodig zijn om koolstofdioxide te ontkolen en nieuwe manieren om koolstofdioxide die zich al in de atmosfeer bevindt vast te leggen.
De conclusie is dat het proces dat de nieuwe ziekten bij de mens brengt, de ontbossing en de handel in bushmeat, een essentieel onderdeel zijn van de klimaatcrisis, en om toekomstige nieuwe ziekten beter te voorkomen, moeten we de bossen veel beter beschermen. helpen het klimaat intact te houden.
Dat is allemaal goed en wel. Maar dit roept meteen meer vragen op. Wie brengt de bossen in gevaar? Met welk doel? Hoe kan het proces worden gestopt? Deze vragen komen aan bod in een ander artikel op deze website, waar ik schrijf:
Denk aan de vuren die nu branden in de bossen die dienen als de longen van onze planeet – in het Amazonegebied maar ook in andere delen van Brazilië en in Indonesië. Dit zijn geen 'bosbranden': er is goede reden om aan te nemen dat ze opzettelijk zijn aangestoken om het land vrij te maken voor commerciële activiteiten. In het Amazonegebied maakt brandstichting land vrij voor de teelt van sojabonen, voor veeteelt, op bepaalde plaatsen voor mijnbouw. In het toeristische gebied rond Pinheira in Zuid-Brazilië is een staatspark in brand gestoken met het oog op de ontwikkeling van woningen op wat wordt beschouwd als eersteklas onroerend goed. In Indonesië worden de meeste bosbranden aangestoken om land vrij te maken voor palmolieplantages. Dus kapitalisten in ten minste vijf verschillende niet-energiegerelateerde gebieden van winstgevende ondernemingen zijn betrokken bij het verwoesten van deze kostbare bossen.
Als we de moedwillige vernietiging van onze bossen en de periodieke epidemieën die met dit proces gepaard gaan, willen stoppen, moeten we de productie voor winst en de eindeloze expansie van kapitaal stopzetten.
Opmerkingen
[1] Er zijn nog vier andere coronavirussen die verkoudheid veroorzaken.
[2] 'Mexicaanse griep' is een misleidende term, aangezien het virus evenzeer thuis lijkt te zijn in varkens, vogels als mensen. De uitbraak werd toegeschreven aan onveilige en drukke omstandigheden in een varkensfabriek in Mexico. Zie mijn artikel hier.
[3] Volgens Ian Jones, hoogleraar virologie aan de Universiteit van Reading, VK. Bron hier.
[4]David Cyranoski, Hebben schubdieren het Chinese coronavirus onder mensen verspreid? NATUUR, 2/7/20.
[5] In Afrikaanse landen waar de verkoop van bushmeat illegaal is, is het wel verkrijgbaar, maar alleen via clandestiene kanalen. Transacties vinden plaats in particuliere woningen, niet op de vrije markt.
[6] Zie ook haar 27 maart interview op Het Echte Nieuws.
[7] In een e-mailbericht dat op 11 maart 2020 is verspreid.
================================================== ==============
Kameraad Paddy Shannon van de SPGB plaatste een reactie op een eerdere versie van dit artikel op de Socialisme of uw geld-terug-blog.
Het belangrijkste argument in dit artikel lijkt te zijn dat de onontgonnen 'natuurlijke wereld' een enorm reservaat is van onbekende ziekten die het kapitalisme dreigt los te laten op een weerloze wereldbevolking. Ik denk niet dat dit het beste argument tegen ontbossing is, maar zelfs in zijn eigen termen is deze opvatting problematisch.
Er zijn veel exotische en geïsoleerde ziekten waarvoor geen genezing mogelijk is, maar ze zijn al bekend, en de reden dat ze niet kunnen worden genezen, is alleen omdat bijna niemand ze oploopt en er daarom geen R&D-geld in is gestoken. Ebola was er tot voor kort een van. De mate waarin deze (kapitalistische) prioriteiten in het socialisme zouden worden veranderd, is op zijn best discutabel. Het is geen kwestie van geld, het is een kwestie van geleverde inspanning versus verkregen voordelen.
Historisch gezien zijn de meeste nieuwe ziekten niet afkomstig van de 'natuurlijke wereld', maar van de activiteiten van de gevestigde menselijke samenleving, met name het temmen van dieren. Ziekten die van huisdieren naar ons zijn gesprongen, zijn onder meer:
- Pluimvee 26
- Ratten / Muizen 32
- Paarden 35
- Honden 65
- Varkens 42
- Schapen en geiten 46
- Runderen 50
Let op de afwezigheid van katten op deze lijst. Dit illustreert het feit dat ziekten zich alleen verspreiden bij sociale dieren, die meestal geen roofdieren zijn.
Toen de Spanjaarden Amerika koloniseerden, introduceerden ze alle kinderziekten van de Oude Wereld bij een maagdelijke bevolking, waar ze onmiddellijk dodelijke ziekten werden. Ik weet niet of er een enkele dodelijke ziekte in de andere richting is overgedragen, van de nieuwe naar de oude (syfilis werd gesuggereerd, maar ik geloof dat voorbeelden hiervan zijn geregistreerd in Europa vóór de kolonisatie van Amerika).
Voor een kennismaking met de fascinerende en contra-intuïtieve wereld van de epidemiologie zou ik aanraden Plagen en volkeren, William H McNeill (Anchor Press/Dubbeldag 1976). Dit neemt als uitgangspunt het idee dat 'alles een parasiet is', en biedt voor socialisten een bijzonder interessante vergelijking van micro- (dwz ziektekiemen) en macro- (dwz heersende klasse) parasitisme en hun effecten op historische samenlevingen. Voor een minder diepgaande behandeling van het onderwerp zou je kunnen proberen Jared Diamonds Geweren, ziektekiemen en staal (WWNorton, 1997).
Een geïsoleerde, exotische ziekte heeft weinig kans om zich te verspreiden en dus ook niet om te muteren. Hoe dodelijker het is, hoe groter de kans op verspreiding. Bij de ebola-uitbraak in 2014 moest het virus veel hulp krijgen om zich via menselijke activiteiten (grote begrafenissen) te verspreiden, en toch was de epidemie al geëindigd tegen de tijd dat er een vaccin klaar was, zozeer zelfs dat medici moeite hadden genoeg levende gevallen vinden om hun vaccins op te testen. Dit betekende op zijn beurt dat farmaceutische bedrijven veel geld verloren, wat ook de reden is waarom ze aarzelen om naar voren te komen om geld te steken in onderzoek naar het coronavirus.
Tuinvariëteitsvirussen zoals Covid-19 verspreiden en muteren voortdurend, en ze zijn al beter aangepast, wat betekent dat er minder belangrijke mutaties nodig zijn om de soort te laten springen. Dit betekent dat ze veel gevaarlijker voor ons zijn dan een nieuwe onbekende ziekte uit de onbekende wildernis. In tegenstelling tot de meeste 'domme' virussen heeft Covid-19 een oogje dichtgedaan. Het weet ons immuunsysteem voor de gek te houden zodat het onder de radar kan opereren, het blokkeert waarschuwingsberichten van geïnfecteerde cellen naar andere cellen, en het controleert de spelling van zijn eigen RNA (normaal gesproken doet alleen DNA dit) om mogelijke aanvallen op de gegevensintegriteit te voorkomen (nieuwe wetenschapper, 21 maart). De kans dat een onbekende, niet aan de mens aangepaste ziekte dit allemaal puur per ongeluk kan doen, is astronomisch, denk ik.
Niet dat dit alles het plunderen van de koolstofputten van de regenwouden rechtvaardigt. Maar ik denk dat het argument van dodelijke ziekten erg zwak is in vergelijking met bijvoorbeeld het argument van diversiteit. We zullen veel meer voordelen (bijvoorbeeld nieuwe medicijnen) uit de jungle halen dan toxische epidemieën.
Wat is de socialistische boodschap om mee naar huis te nemen (en thuis te blijven)? Dat het allemaal de schuld van het kapitalisme is, zou een absurde simplificatie zijn. Het is mij niet meteen duidelijk hoe het socialisme beter voorbereid zou zijn geweest. De WHO waarschuwde in 2003 voor een dergelijke epidemie, maar niemand kan een vaccin ontwikkelen voordat het nieuwe virus is verschenen. Het ene coronavirus is het andere niet. Een enkele mutatie kan het verschil maken in de wereld.
Een realistischer argument dat we zouden kunnen onderzoeken, is dat de socialistische samenleving beter zou zijn toegerust om met een dergelijke crisis om te gaan als die eenmaal is ontstaan, deels omdat ze zich geen zorgen hoeft te maken over een wereldwijde economische crash, of onbetaalde lonen, huren, hypotheken of belastingen. , en deels omdat het in de eerste plaats gericht is op samenwerking en niet op samenwerking als laatste redmiddel.
================================================== ==============
Tegenreactie
Mijn verslag van de aard van coronavirussen en hun waarschijnlijke oorsprong in vleermuizen was gebaseerd op een aantal recente artikelen van specialisten in relevante wetenschappelijke disciplines, voornamelijk virologie en epidemiologie. Ik maakte de fout om slechts één zo'n bron te noemen: Ian Jones, een viroloog aan de Universiteit van Reading. Voor degenen die het onderwerp verder willen onderzoeken, de andere specialisten op wie ik vertrouwde waren: Tara C. Smith, die epidemiologie doceert aan het Kent State University College of Public Health en wiens artikel 'De dierlijke oorsprong van coronavirus en griep' is gepubliceerd in Quanta Magazine op 25 februari; en twee teams van Chinese onderzoekers, voornamelijk van het Wuhan Institute of Virology, wier artikelen in het maartnummer van 2019 Nationale herziening van de microbiologie (hier) en in NATUUR 579 (2-3-20) (hier) geven ook verdere referenties.
De werken van William H. McNeill en Jared Diamond bieden weinig inleiding tot de epidemiologie. Noch is een specialist in epidemiologie of in enige andere wetenschappelijke discipline. Het zijn historici (Diamond kan ook als een antropoloog worden beschouwd) met een amateuristische interesse in epidemiologie. Voor een echte inleiding tot de epidemiologie, zie de tekst van Caroline Macera en haar co-auteurs.
Wat de inhoud betreft, is er een proces van wederzijdse aanpassing van virussen en hun dierlijke of menselijke gastheren. Het gevaar voor de gastheer ontstaat wanneer het virus zich sneller aanpast aan de gastheer dan de gastheer zich aanpast aan het virus. Dit is een tijdelijke situatie: het gevaar is geweken zodra de gastheer de achterstand heeft ingelopen, zoals bij ebola lijkt te zijn gebeurd. Een virus dat nieuw is voor een specifieke gastheer kan echter grote schade aanrichten in de periode voordat die gastheer zich met succes heeft aangepast, zoals blijkt uit het tragische lot van de inheemse bevolking van de Nieuwe Wereld.
Wat betreft het argument over het gevaar dat inherent is aan een te snelle menselijke expansie naar tot nu toe onontgonnen gebieden van de natuurlijke wereld, ik kwam het jaren geleden voor het eerst tegen in een boek van een epidemioloog dat ik niet heb kunnen opsporen. Ik vind het nog steeds overtuigend.
Het is niet bijzonder gevaarlijk als de grens tussen afgetapte en onontgonnen gebieden geleidelijk verschuift, zodat mensen voldoende tijd hebben om zich aan te passen aan de onbekende bacteriën en virussen die in de nieuw ontgonnen gebieden worden aangetroffen. Als de grens echter te snel verschuift, wordt de mens inderdaad blootgesteld aan en weerloos tegen de 'nieuwe' ziekteverwekkers.
Historische ervaring is voor de huidige situatie van beperkt belang omdat de grens in het verleden relatief stabiel was en nu niet meer. Dit is deels een gevolg van de kapitalistische winstdrift, deels ook een gevolg van de druk van snelgroeiende menselijke bevolkingsgroepen (bijvoorbeeld in Afrika).
Ik weet dat het regenwoud, en vooral de delen die onaangeroerd blijven, een bron is van nieuwe medicijnen en andere voordelen voor de mensheid. Dat is echter geen reden om te beweren dat het niet ook een bron van gevaren is. Ik zie niet in hoe iemand de balans tussen voordeel en gevaar kan beoordelen, omdat de meeste voordelen en de meeste gevaren nog onbekend zijn.
Ik moet hieraan toevoegen dat snelle menselijke expansie niet de enige waarschijnlijke bron van onbekende ziekten is. Het is misschien niet eens de belangrijkste bron. Ik maak me vooral zorgen over de reactivering van lang sluimerende bacteriën en virussen uit vroegere tijden die bevroren zijn in de permafrost terwijl het ijs smelt. Zie bijvoorbeeld hier.
Ik ben het ermee eens dat er veel andere geldige redenen zijn om het regenwoud te behouden, waarvan sommige zelfs belangrijker zijn dan de dreiging van pandemieën. Maar het is niet essentieel dat een artikel dat aan één specifieke reden is gewijd, alle andere vermeldt.
Alle socialisten zullen het natuurlijk eens zijn met de laatste alinea van kameraad Paddy Shannon.
