San Fransisco! De Golden Gate-stad! Geboorteplaats van nietjes zoals Mission Burritos, It's-Its en Ghirardelli Chocolate! Opgericht in 1776, vijf dagen voor de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring, was het de meest noordelijke militaire buitenpost van de onderkoninkrijk Nieuw-Spanje voorafgaand aan de Mexicaanse Onafhankelijkheidsoorlog in 1821, en werd het onderdeel van het Mexicaanse grondgebied van Alta California in 1824, voordat het uiteindelijk werd toegelaten tot de unie als onderdeel van de 31e staat Californië in 1850. Toen de California Gold Rush in 1848 begon, stroomden het jaar daarop drommen goudzoekers het gebied binnen, wat leidde tot de bijnaam 'veertig negeners'. Frisco, boordevol geschiedenis, is misschien wel het best bekend als het centrum van de tegencultuurbeweging in de jaren '60 en, meer recentelijk, als een belangrijk knooppunt van de dotcom- en sociale media-booms van de jaren '90 en 2000. Deze hoogconjunctuur leidde tot een snelle instroom van goedbetaalde techprofessionals, waardoor de huizenmarkt verstikte en de huizenprijzen drastisch stegen.
In december 2019 bedroeg de gemiddelde huurprijs van een appartement in SF $ 3,688,[1] en het gemiddelde huis verkocht voor $ 1.58 miljoen,[2] dat is respectievelijk 2.5 en 5.64 keer hoger dan het nationale gemiddelde. Deze bizarre prijzen roepen de vraag op: hoe kunnen arbeiders met lage en zelfs middeninkomens het zich veroorloven om in zo'n dure stad te wonen? Het antwoord is meestal: kamergenoten. 38.5% van de volwassenen in Frisco heeft huisgenoten,[3] wat overeenkomt met meer dan 60.9% van het totale aantal huurders. Het is vermeldenswaard dat, ook al heeft niet iedereen met huisgenoten ze vanwege economische noodzaak, een gestage stijging samen met huizenprijzen erop wijst dat financiële beperkingen de oorzaak kunnen zijn, vooral wanneer rekening wordt gehouden met de snelle toename van dakloosheid.
San Francisco's tweejaarlijkse point-in-time daklozentelling, uitgevoerd in januari 2019, rapporteerde een dakloze bevolking van 8,011 volgens de definitie van de federale overheid.[4] Het zou echter meer dan het dubbele kunnen zijn van dat op basis van een stadsdatabase van mensen die gezondheidszorg en andere diensten voor daklozen ontvangen.[5] Volgens de definitie van de federale overheid zei 63% van de ondervraagden dat ze dakloos waren omdat ze de huur in de stad niet konden betalen. Het zijn meestal ook geen nieuwe bewoners; 55% woonde er al tien jaar of langer en slechts 6% woonde er minder dan een jaar. Van degenen die werden geteld, leefden er 1,794 buiten hun voertuigen, wat een stijging van 45% was ten opzichte van 2017.[6] Het is echter ook vermeldenswaard dat uit een ander onderzoek bleek dat 25% van de mensen die buiten hun voertuig leven, "superpendelaars" waren - mensen die lange afstanden naar de stad rijden voor de werkweek, en in het weekend terugkeren naar hun huizen waar huisvesting meer betaalbaar is. .
Maar zelfs als je daar rekening mee houdt, zijn de omstandigheden nog steeds somber als je bedenkt dat San Francisco in 38,651 2018 leegstaande huizen had,[7] bijna vijf keer hoger dan het aantal daklozen in 2019. Sommige soorten hervormingen zijn snel nodig, anders grijpen mensen misschien naar de guillotine. Misschien wel de eerlijkste wetgeving zou zijn om een of andere vorm van huurcontrole in te voeren, of het nu gaat om een bepaald jaarlijks verhogingspercentage of een bepaald percentage van iemands inkomen. Een andere manier om de druk te verlichten zou kunnen zijn om het minimumloon te verhogen, of misschien een combinatie van beide. Ze zouden zelfs kunnen overwegen – ik weet het niet – om mensen gratis huisvesting te geven?
Maar Chris Elsey van Elsey Partners in Manhattan, KS suggereert geen van beide. Zijn plannen zijn al meer dan vier jaar in de maak om twee parkeerplaatsen in het Mission District van de stad, die op een hoek van elkaar liggen, op 401 S Van Ness Ave en 1500 15th St, om te vormen tot nieuwe appartementsgebouwen die elk acht verdiepingen zouden hebben. met 161 eenheden zou dat 200 vierkante voet zijn, inclusief een badkamer en keuken. Maar wat is de game-wisselaar? Elk gebouw zal ook twee verdiepingen op kelderniveau hebben - ruimte die traditioneel wordt gebruikt voor het stallen van fietsen - waaronder 88 "slaapcapsules" die voor $ 1,000 tot $ 1,375 per stuk kunnen worden gehuurd, wat ongeveer 50 vierkante voet zou zijn, wat gewoon ruimer is dan een kingsize bed.[8] De pods zouden als stapelbedden op elkaar worden gestapeld, met aan één kant toegang tot een gedeelde leefruimte. Een gordijn kan hen privacy bieden, maar de bouwvoorschriften van de stad staan niet toe dat ze worden ingesloten door een muur en een deur die sluit. Ze zouden ook geen ramen hebben, maar zouden natuurlijk licht ontvangen terwijl ze om de gemeenschappelijke woonruimtes cirkelen die uitkijken op een binnenplaats in het midden van het gebouw. En om het nog erger te maken, zou je ook niet dronken thuis mogen komen of seks hebben in de pods. Ze maakten met name geen melding van badkamers, koelkasten, kasten, wasfaciliteiten of andere woonvoorzieningen.
Laten we hier even over nadenken. De meeste definities bevelen 100 - 400 vierkante voet per persoon in een appartement aan.[9] Wetten variëren in elke staat, maar 70 - 80 vierkante voet wordt over het algemeen beschouwd als het acceptabele minimum voor een slaapkamer.[10] Deze slaapcapsules zouden net iets meer dan de helft van de grootte van een standaard gevangeniscel zijn[11] of dubbel graf.[12] Het is een reële mogelijkheid dat deze pods voornamelijk mensen zouden kunnen huisvesten die 40 uur of meer per week werken om thuis te komen en te slapen in een te grote kast waar ze niet eens in kunnen staan, laat staan drinken of hoererij.
Hoe je het ook snijdt, het hele concept van een slaapcapsule is een grootschalige aantasting van basisbehoeften. Het is niet radicaal om te willen dat iemand met een fulltime baan een echt huis heeft om in te slapen en niet alleen maar een opgeknapte doos. Toen ik een kind was, geloofde ik dat als je afstudeerde met een behoorlijk diploma, je praktisch gegarandeerd een huis zou hebben, maar dat is in de meeste steden nauwelijks meer het geval vanwege de verlammende studieschuld.[13] Niemand zou moeten afzien van het recht om een biertje te drinken om te ontspannen na het werk, zodat ze binnen een redelijke woon-werkafstand van hun werk kunnen wonen. Het voorstel zelf roept de vraag op: wat als die ook te duur worden? Als slaapcapsules zelfs maar enigszins genormaliseerd zijn en uiteindelijk onbetaalbaar worden, zullen de verhuurders dan proberen ons stapelbedden te verkopen? Matten? Tenten? Hoeveel ruimte zullen ze ons willen ontnemen voordat ze enige speelruimte geven, al was het maar om laagbetaalde arbeiders in de stad te houden om ze 's ochtends koffie te geven?
Dit voorstel sluit aan bij de machtsongelijkheid die inherent is aan de relatie verhuurder-huurder die ik in mijn laatste artikel noemde.[14] Als Chris oprecht geïnteresseerd zou zijn in het bieden van meer woningen om de crisis te bestrijden, zou hij een huur- of inkomensafhankelijk appartement openen met voldoende grote eenheden die plaats bieden aan vrijgezellen en gezinnen. Maar dat stelt hij niet voor, omdat het niet in zijn financiële belang zou zijn, en dat komt altijd op de eerste plaats. Chris is dit niet van plan om San Franciscanen te helpen; ze stellen het voor zodat ze kunnen profiteren van de extra ruimte die anders geen winst zou opleveren. Als iemand zich geen capsule kan veroorloven, kan het hem niet schelen waar ze slapen. Kapitalisten bouwen geen huizen uit de goedheid van hun hart; ze doen het om meer kapitaal te verzamelen. Kapitaal zal altijd de neiging hebben om het lot van de arbeider te verlagen in zijn voordeel als het de kans krijgt. De enige manier waarop we iedereen een fatsoenlijk huis kunnen garanderen, is door het kapitalisme en zijn stimulans voor winst boven mensen af te schaffen door een socialistische economie op te bouwen die uiteindelijk mensen en ons milieu als onze belangrijkste prioriteit zou stellen. Met ons economisch systeem gebaseerd op gemeenschappelijk eigendom van de productiemiddelen en productie voor gebruik, zouden we elk probleem kunnen oplossen dat door het kapitalisme wordt veroorzaakt. Er zouden geen lege huizen meer zijn terwijl mensen in hun auto slapen of lege magen terwijl supermarkten en restaurants voedsel verspillen, want er zou universele vrije toegang zijn tot alles wat we nodig hebben. We zouden onze middelen logischerwijs kunnen gebruiken via een directe democratie met een bewust plan in plaats van de gefragmenteerde chaos van een markt.
[1] https://www.rentcafe.com/average-rent-market-trends/us/ca/san-francisco/
[2] https://www.bayareamarketreports.com/trend/san-francisco-home-prices-market-trends-news
[3] https://sf.curbed.com/2017/12/18/16791954/san-francisco-roommates-double-households-rent-data
[4] https://sf.curbed.com/2019/7/8/20686653/san-francisco-sf-homeless-count-number-population-2019
[5] https://sf.curbed.com/2019/11/20/20973811/sf-homeless-count-department-public-health-san-francisco
[6] https://www.theguardian.com/us-news/2019/aug/05/california-housing-homeless-rv-cars-bay-area
[7] https://sf.curbed.com/2019/12/3/20993251/san-francisco-bay-area-vacant-homes-per-homeless-count
[9] https://www.engineeringtoolbox.com/number-persons-buildings-d_118.html
[10] https://www.realtor.com/advice/sell/what-is-a-bedroom-features/
[11] https://www.reference.com/world-view/big-prison-cell-2b9267096a79503c
[12] https://www.reference.com/world-view/size-standard-grave-e5cefdfa02efc04b
