We staan onder een constante propaganda-aanval om te blijven glimlachen - of, in mooiere taal, om een "positieve kijk" te behouden. Tv-goeroes en songteksten trommelen de vraag in ons hoofd, en we echoën ze, terwijl we onszelf dingen vertellen als "Moet niet mopperen!" en "Kijk naar de positieve kant!"
De "blijf lachen" agitprop gaat ver terug - minstens een eeuw. In 1914 werden mannen naar de slachtbank gemarcheerd als volgzame lammeren naar de opgewekte spanningen van Stop al je problemen in je oude tas en lach, lach, lach! En in 1932, in de diepten van de Grote Depressie, snauwde nog een hit: Glimlach, verdorie, lach!!!
De klassieker van Dale Carnegie Hoe kan ik vrienden en beïnvloed mensen Win verscheen in 1936. Zijn eerste twee adviezen waren: "Bekritiseer, veroordeel of klaag niet" en "Geef eerlijke en oprechte waardering." Hoe kun je altijd eerlijk en oprecht zijn als je hebben om dankbaar te zijn, wat je ware gevoelens ook mogen zijn? Vraag het mij niet!
De entertainmentindustrie wordt gevierd als de gangmaker van non-stop lachen in het lied van Irving Berlin There'Het is geen bedrijf zoals showbusiness:
Er zijn geen mensen zoals showmensen.
Ze glimlachen als ze laag zijn.
Het tweede couplet gaat verder:
Je krijgt bericht voordat de show is begonnen
Dat je favoriete oom stierf bij zonsopgang.
Bovendien zijn je ma en pa uit elkaar gegaan
Je bent gebroken van hart, maar je gaat door.
Hieruit leid ik af dat u misschien van uw glimlachplicht wordt ontdaan als een ouder in plaats van alleen een oom is overleden. Misschien krijgt u een paar dagen 'gezinsverlof'. Maar als je terugkeert, moet je glimlach weer stevig op zijn plaats zitten.
Naast de showbusiness is glimlachen een arbeidsvoorwaarde in alle dienstverlenende banen waarbij contact met het publiek plaatsvindt (en in mindere mate in veel andere banen). Van een ober, steward, hotelreceptionist of croupier wordt bijvoorbeeld verwacht dat hij blijft glimlachen, hoe irritant, grof of onaangenaam een klant ook voor hem of haar is. "Ik ben gewoon niet zo goed in het faken van die glimlach als vroeger", klaagt een servicemedewerker. Dus Waarom moeten we glimlachen?
De songteksten leggen het niet echt uit. Lachen is gewoon vereist door de mode:
Begin niet te fronsen; het is nooit in stijl...
Doe gewoon je best om te glimlachen, glimlachen, glimlachen!
Er wordt ons ook verteld: "Glimlach en de wereld lacht met je mee." Met andere woorden, kijk ongelukkig en de wereld zal je met de nek aankijken. Ik veronderstel dat het tot op zekere hoogte waar is: ik heb zelf genoeg problemen, dank je, belast me niet met de jouwe! Maar wat zegt dat over onze manier van leven?
Een merkwaardige grondgedachte voor glimlachen is de 'stedelijke legende' dat er meer gezichtsspieren worden gebruikt bij het fronsen dan bij het glimlachen (exacte cijfers variëren). Lachen bespaart moeite. Volgens Dr. David H. Song is de bewering onjuist: een glimlach gebruikt 12 spieren, een frons slechts 11 En zoveel mogelijk verschillende spieren trainen zou goed voor ons moeten zijn, toch?
Als je het advies van Dale Carnegie opvolgt en "niet bekritiseert, veroordeelt of klaagt" over iets of iemand, dan zul je nooit kritiek ontwikkelen op het sociale systeem of de ambitie om het te veranderen. Uiteindelijk, vermoed ik, is dat waar de glimlachpropaganda over gaat. Het dient de belangen van degenen die niet veel over zichzelf te klagen hebben, maar die een natuurlijk doelwit zijn van de klachten van anderen. Dat wil zeggen: het meest bevoorrechte en machtige deel van de samenleving.
