National Public Radio (NPR) en het Centre for Public Integrity (CPI) werkten samen om een speciaal onderzoeksrapport op te stellen over de toegenomen incidentie van zwarte longziekte bij mijnwerkers. De resultaten van hun gecombineerde onderzoeken werden op 9 en 10 juli 2012 vrijgegeven op de radiostations van de NPR en op 9 juli 2012 uitgezonden op de televisie van Public Broadcasting Systems (PBS).
Uit het onderzoek bleek dat de zwarte longziekte bij mijnwerkers sinds de jaren tachtig was verviervoudigd en sinds juni-juli 1980 was verdubbeld. Deze verdubbeling valt samen met een toename van 2002 uur in het werkjaar van de gemiddelde mijnwerker sinds 600.
Het NPR/CPI-onderzoek concentreerde zich op mijnbouw in West Virginia, Virginia en Kentucky en ontdekte dat tussen 10,000 en 1985 meer dan 1994 mijnwerkers waren overleden aan zwarte longziekte en 'massale fibrose' (de meest geavanceerde en dodelijke vorm van zwarte longziekte). dat alleen al in West Virginia meer dan 2,000 aan dezelfde oorzaken waren overleden.
Er is geen behandeling voor zwarte longziekte. Veel slachtoffers melden dat ze in het stadium van 'massale fibrose' kunnen eten of ademen, maar niet beide tegelijk. Een slachtoffer dat op NPR en PBS werd geïnterviewd, zei dat hij zijn tweejarige kleinzoon niet eens langer dan een minuut kon vasthouden voordat het zuurstoftekort begon en hij het kind moest neerleggen. Het was te inspannend voor hem.
De steenkoollagen in bestaande mijnen zijn nu dunner dan tientallen jaren geleden, en mijnbouwbedrijven halen steenkoollagen uit tot een dikte van XNUMX cm. Deze naden zijn vaak ingebed in kwartsgesteente met een hoog silicagehalte. Zo dodelijk als kolenstof op zichzelf is, is het stof dat vrijkomt bij het afzuigen van deze kleine naden nog dodelijker.
Het stof verbergen
In 1960 keurde het Congres een wet goed om de gezondheid van mijnwerkers te beschermen door het kolenstofgehalte in mijnen te reguleren. De Big Coal-lobby en de gekozen politici van het gebied (en daarbuiten) hadden een hand in het verzwakken van de veiligheidsbescherming in de wet die daadwerkelijk werd aangenomen. Senator Robert Byrd (bekend als 'de vriend van de mijnwerker') hielp de wet om economische redenen te verzwakken - om het voor mijnbouwbedrijven goedkoper te maken om eraan te voldoen en om ervoor te zorgen dat Big Coal geld zou blijven bijdragen aan zijn vele, vele herverkiezingscampagnes. De senator had er alle belang bij de winsten van de kolenindustrie te beschermen. Alle politici willen dat de bedrijfswinsten groot zijn.
De wet die uiteindelijk werd aangenomen om mijnwerkers te beschermen tegen de ergste vormen van misbruik in de industrie was zwak, gebrekkig en had veel mazen in de wet. De wet was zwak omdat het het concept van zelfcontrole door het bedrijf zelf invoerde. Het was gebrekkig omdat inspecteurs de mijnen niet mochten betreden terwijl de productie aan de gang was (en dat was 24 uur per dag) zonder de voorafgaande toestemming van het mijnbouwbedrijf.
Een van de mazen in de wet is dat wanneer de kolenstofmonsters die door de industrie zijn verzameld niet overeenkomen met de kolenstofmonsters die door regelgevende inspecteurs zijn verzameld, de industrie een zogenaamde 'Mulligan' krijgt – een herhaling – maar die geen enkele tegenstander ooit zou doen. aanvaarden. Het bedrijf mag stofmonsters verzamelen op vijf zelf gekozen locaties en een gemiddelde berekenen dat de definitieve kolenstofconcentratie wordt om te vergelijken met het cijfer dat is afgeleid van de monsters die zijn verzameld door de regelgevende inspecteur van de overheid. Om de een of andere reden zijn de concentraties bepaald door de kolenmaatschappijen en die berekend door de inspecteurs het vaak niet eens! De kolenmaatschappijen komen natuurlijk met lagere cijfers.
Mijnbouwbedrijven zijn de afgelopen tien jaar nog steeds aangehaald met meer dan 53,000 overtredingen. Om de een of andere vreemde reden leidden minder dan 1,000 van hen tot gerechtelijke stappen!
Er werden stofpompen geïnstalleerd om kolenstofmonsters te verzamelen aan de kolenwand, vaak gemonteerd op de mijnbouwmachine zelf. Bij een Massey-mijn gaven de bazen opdracht om plastic zakken over de inlaat van de pomp te plaatsen om de test te bedriegen. De arbeiders kregen te horen dat als de concentraties kolenstof te hoog zouden blijken te zijn, de mijn zou worden gesloten en "ze zonder werk zouden komen te zitten".
Er is een kleine en doffe zilveren voering. De Patriot Coal Company heeft op 9 juli 2012 het faillissement aangevraagd. Het nadeel is dat de mijnwerkers van Patriot nu zonder werk zitten.
Werknemers zijn goedkoop
De lezer kan zich afvragen waarom mijnbouwbedrijven opzettelijk vals zouden spelen met veiligheidstests en voorschriften die bedoeld zijn om de gezondheid (en dus de productiviteit) van hun eigen werknemers te beschermen. Big business is in business om de grootst mogelijke winst te maken. Werknemers zijn vervangbaar en kunnen gemakkelijk worden vervangen uit de pool van werklozen. Zelfs in 'goede tijden' is 3.5% tot 5% van de beroepsbevolking werkloos. In tijden van hoge werkloosheid (zoals nu) is een verloren werknemer nog gemakkelijker te vervangen en kan hij zelfs tegen een lager loon worden betaald dan de verloren werknemer werd betaald. Big business is het product en het uiteindelijke gevolg van het kapitalistische systeem.
Het kapitalisme vereist dat bedrijven hun winst laten groeien of verliezen en sterven, om overgenomen te worden door meer concurrerende bedrijven. Concurrentie, onder het neoliberale ethos dat de afgelopen 35-40 jaar in zwang is geweest, betekent het verhogen van de productiviteit (door middel van technologie en/of door werknemers meer werk te laten doen in een kortere tijd) en het verlagen van de kosten, waarbij de grootste kostenpost de arbeidsrekening is. dat wil zeggen, het verlagen van de lonen.
Het kapitalistische systeem in zijn huidige vorm verbijstert veel oudere mensen die zich het kapitalisme-met-een-menselijk-gezicht herinneren van de keynesiaanse fase van kapitalistische ontwikkeling, toen lonen gekoppeld waren aan de productiviteit van werknemers. Het brengt ook jongere werknemers in de war, maar om andere redenen. Jongere mensen die in de afgelopen veertig jaar zijn geboren, hebben de opkomst van het neoliberalisme ervaren als een onvermijdelijke vooruitgang, een economische noodzaak, bijna een natuurwet.
In de kapitalistische wereld van vandaag hoort de arbeidersklasse bazen van grote bedrijven en CEO's van grote bedrijven, economische experts en zelfs de vakbondsbazen van de arbeiders verkondigen dat 'we er allemaal samen in zitten' en 'we moeten meer doen met minder.' De arbeidersklasse hoort niets van levensvatbare alternatieven voor de ratrace die hun leven heeft overgenomen. Ze blijven maar doorgaan met denken TINA - Er is geen alternatief.
De bazen, CEO's, economen en vakbondsbazen, die allemaal toegewijd zijn aan het systeem en het prima doen, zeggen dat de status quo op zichzelf natuurlijk, moreel en efficiënt is en dat het 'vrije markt'-systeem alleen kan functioneren op zijn eigen manier. hoogste potentieel als de overheid uit de markt blijft. Anders zal het niet 'gratis' zijn om de zegeningen eerlijk te verdelen onder degenen die hard werken en zich aan de regels houden.
Vernietiging van het milieu
Dat zijn de gezondheidsgevolgen voor degenen die direct betrokken zijn bij de winning van steenkool. Wat zijn de gevolgen van steenkool voor de gezondheid van de geosfeer en biosfeer waaruit ons milieu bestaat?
Een rapport in de Annalen van de New York Academy of Sciences getiteld 'Full Cost Accounting for the Life Cycle of Coal' werd uitgebracht in februari 2011 en kreeg publieke aandacht in het NPR-programma Wetenschap vrijdag. Het rapport is opgesteld door wetenschappers van Harvard Medical School, Harvard School of Public Health, West Virginia University, Boston University of Public Health, Washington State University, het Gund Institute for Ecological Economics, de University of Vermont en andere instellingen.
Volgens het rapport genereert elke fase in de levenscyclus van steenkool - winning, transport, verwerking en verbranding - een afvalstroom en brengt deze meerdere gevaren met zich mee voor de gezondheid en het milieu. Deze kosten zijn extern aan de kolenindustrie en worden daarom vaak als 'externe kosten' beschouwd. De auteurs schatten dat de levenscycluseffecten van steenkool en het afval dat het produceert het Amerikaanse publiek een derde tot meer dan een half biljoen dollar per jaar kosten. Bovendien zijn veel van deze zogenaamde externaliteiten cumulatief. Rekening houden met de aangerichte schade verdubbelt of verdrievoudigt zelfs de werkelijke kosten van het opwekken van een eenheid elektriciteit uit steenkool, waardoor wind-, zonne- en andere vormen van niet-fossiele energieopwekking, evenals investeringen in efficiëntie en elektriciteitsbehoud, economisch concurrerend worden .
Broeikasgasemissies
De auteurs van het rapport ontdekten dat het verbranden van steenkool 50% meer uitstoot van kooldioxide (CO2 - het belangrijkste broeikasgas) veroorzaakt dan de verbranding van een equivalente hoeveelheid olie en een dubbele CO2-uitstoot veroorzaakt door het verbranden van een equivalente hoeveelheid aardgas. Daarnaast bevat steenkool kwik, lood, cadmium, arseen, mangaan, beryllium, chroom en andere giftige en kankerverwekkende stoffen die bij verbranding in het milieu terechtkomen. Ten slotte komen er bij het breken en verwerken van steenkool elk jaar tonnen kleine deeltjes vrij die het water, de lucht en de bodem verontreinigen, met als gevolg negatieve gevolgen voor de volksgezondheid en de biosfeer.
Methaan komt ook vrij bij de mijnbouw. Het is een broeikasgas dat 25 keer krachtiger is dan CO2. Zelfs wanneer methaan vervalt, levert het CO2 op - een verlies-verliessituatie.
Bergtop verwijderen
De kolenindustrie maakt veel gebruik van Mountaintop Removal (MTR) in Appalachia (Oost-Kentucky, West-Virginia en Zuidwest-Virginia). Om bij de kolen in een berg te komen, schieten explosieven de top weg, samen met het bos dat het bedekt. Het resulterende puin of 'buit' wordt gedumpt in de valleien eronder.
MTR is gebruikt op ongeveer 500 locaties in vier staten (Kentucky, Virginia, West Virginia en Tennessee), waarbij 2,000 mijl aan beken werd begraven en 1.4 miljoen hectare aan schilderachtig natuurlijk terrein werd geplunderd. Alleen al in Kentucky zijn er 293 MTR-locaties, met meer dan 1,400 mijl aan stromen beschadigd of vernietigd en nog eens 2,500 mijl vervuild.
Kolenverbrandingsafval = vliegas
Coal Combustion Waste (CCW) - of vliegas, zoals het gewoonlijk wordt genoemd - wordt geproduceerd tijdens het verbrandingsproces van kolen. Het bevat giftige chemicaliën en zware metalen - verontreinigende stoffen waarvan bekend is dat ze kanker, geboorteafwijkingen, voortplantingsstoornissen, neurologische schade, leerstoornissen, nieraandoeningen en diabetes veroorzaken.
ALEC, het American Legislative Exchange Committee, schreef wat zij 'modelwetgeving' noemen waarin vliegas wordt gedefinieerd als 'ongevaarlijk afval'. ALEC is een frontgroep die wordt gerund door gekozen functionarissen van de Republikeinse Partij en leden van de Republikeinse Partij.
Biodiversiteit
Wereldwijd staat de rijke biodiversiteit van de bovenloopstromen van de Appalachen op de tweede plaats na die van de tropen. De zuidelijke Appalachen herbergen de grootste verscheidenheid aan salamanders ter wereld, met 18% van alle bekende soorten.
Kolen vervoeren
70% van al het treinverkeer in de VS is bestemd voor het transport van kolen. De National Research Council ontdekte dat alleen al in 2007 246 mensen omkwamen bij treinongevallen tijdens het transport van kolen, van wie 241 omstanders en vijf spoorwegarbeiders.
Conclusie
Vanwege de $ 333-500 miljard aan externe kosten die elk jaar door de kolenindustrie worden gegenereerd, met schade die door de kolenindustrie wordt aangericht voor nog eens $ 1-1.5 biljoen per jaar, zou steenkoolwinning tot het verleden behoren als de Amerikaanse regering , met zijn monopolie op geweld, niet in samenspraak met Big Business – in dit geval de kolenindustrie.
Er bestaat niet zoiets als een 'vrije markt' - en is er ook nooit geweest. De regering, met haar wetgeving, rechtbanken, permanent leger en veiligheidstroepen en haar zelfvoorzienende monopolie op geweld, is noodzakelijk om de enorme ongelijkheid en onevenwichtigheid tussen de sociale klassen te camoufleren en de opzettelijk misleidende indruk te wekken van een samenleving van normale menselijke relaties.
Als wij allemaal, elke arbeidersklasse, gewoon nee zouden zeggen – en het leger en de politie zijn ook arbeidersklasse – zouden de productiemiddelen in onze handen komen en zouden we een einde kunnen maken aan de krankzinnige productie die de wereld vernietigt en is de wereld nu al meer dan tweehonderd jaar vernietigend onder het kapitalistische systeem.
De libertaire communist, nr. 21, winter 2013
