Boekrecensie van nummer 22 van De Wereld Socialistische Review
Rolmodellering van socialistisch gedrag: het leven en de brieven van Isaac Rab, door Karla Doris Rab. 504 pagina's. Lulu pers. $ 23.16.
Gedurende het grootste deel van de twintigste eeuw stond Isaac Rab (1893 – 1986) in de omgeving van Boston bekend als een socialistische redenaar, docent en leraar. Hij was een van de oprichters van de World Socialist Party of the United States en jarenlang een centrale figuur in de Boston Local.
In dit boek vertelt onze kameraad Karla Rab, de kleindochter van Isaac Rab, het verhaal van zijn leven en presenteert hij een grote selectie van zijn bewaard gebleven correspondentie, evenals vele foto's. Ze put uit haar eigen herinneringen en die van vele anderen die haar grootvader kenden.
Isaac Rab werd op 22 december 1893 geboren in een socialistische immigrantenfamilie. Hij wijdde zijn hele leven aan de zaak tot aan zijn dood op oudejaarsavond 1986. In 1916 hielp hij bij het vormen van de WSP vanuit de linkervleugel van de Michigan Socialist Party in Detroit. . Later vestigde hij zich in Boston, waar hij in 1932 de Boston Local van de WSPUS organiseerde. Hij gaf ook lessen over marxistische economie voor andere organisaties, waaronder de Communistische Partij, de Proletarische Partij en verschillende trotskistische groeperingen.
Het boek van Karla Rab gaat natuurlijk over veel meer dan haar grootvader als individu. Het is de eerste geschiedenis van de World Socialist Movement in de Verenigde Staten. Het belang ervan is groot maar subtiel. Er wordt vaak gezegd dat de geschiedenis wordt geschreven door de winnaars. Zelfs de obscure geschiedenis van de Noord-Amerikaanse linkse politiek heeft zijn hiërarchie. Geloofwaardigheid wordt alleen gegeven aan “winnaars” zoals de Industrial Workers of the World, de Communistische Partij en het Congres van Industriële Organisaties – ook al zijn veel van de problemen die de arbeidersbeweging teisteren het logische gevolg van hun beleid.
Sociaal-democraten en leninisten schilderen kleinere groepen zoals de WSPUS graag af als 'geïsoleerde sekten'. En aangezien de geschiedenis van de arbeidersbeweging voornamelijk door hen is geschreven, wie zal wat ze zeggen dan in twijfel trekken? Met de ineenstorting van links in de Verenigde Staten is er echter een herbeoordeling geweest van wat verschillende politieke organisaties daadwerkelijk hebben bereikt. Bijvoorbeeld in hun onderzoek naar de Auto Workers Union [1] De trotskisten Genora en Sol Dollinger uit de jaren dertig concluderen dat de communistische 'leiders' van de Flint-zitstakingen alleen slaagden dankzij de hulp van de Proletarische Partij, die gewoonlijk werd bespot als een geïsoleerde sekte.
Het hier besproken boek bewijst dat de WSPUS, hoewel klein, nauwelijks geïsoleerd was. De brieven van Rab tonen betrokkenheid bij de United Auto Workers en de Typographers' Union (een model van democratisch vakbondswerk), evenals discussies en debatten tussen een breed scala aan linkse groepen. Onder de leden van de WSPUS bevonden zich zeer ervaren klassenstrijders. William Pritchard en Jack McDonald hadden geholpen bij het leiden van de Western Labour Rebellion in Canada. Sam Orner was een IWW-organisator geweest in de hardmetaalmijnen van de Amerikaanse Rockies, evenals de leider van een beroemde staking van taxichauffeurs in New York City in 1934. (Hij stond model voor het personage Lefty in het beroemde toneelstuk van Clifford Odet, Wachten op Linksy.) De Detroit Local van de WSPUS had leden die hadden geholpen bij het vormen van de United Auto Workers en die rollen speelden in de educatieve diensten van de meest militante UAW-inwoners (Irving Canter, Joe Brown, David Davenport, Frank Marquart). [2]
Een ander belangrijk aspect van het boek van Karla Rab is dat het laat zien hoe Rab zijn politieke activiteiten organiseerde. Zijn brieven zijn een les van blijvende waarde over hoe de persoonlijke, maar ook de intellectuele en educatieve aspecten van het opbouwen van een beweging voor het socialisme kunnen worden benaderd. Ik heb veertig jaar ervaring in het organiseren van gemeenschapsgroepen en vakbonden, evenals politieke groeperingen. Ik heb dit boek een eersteklas bron gevonden en ben er herhaaldelijk in gedoken sinds ik het voor het eerst in conceptvorm las.
FN Bril
Opmerkingen
[1] Soll Dollinger en Genora Johnson Dollinger, Niet automatisch: vrouwen en links in het smeden van de Auto Workers Union (New York: Monthly Review Press, 2000).
[2] Zie: Frank Marquart, An Auto Worker's Journal: de UAW van kruistocht tot eenpartijunie (Pennsylvania State University Press, 1976).
