Er was onlangs een interessante discussie over de Quora website. Het gaat over hoe de aarde eruit ziet vanuit de ruimte en de impact die het zien van de aarde vanuit de ruimte heeft op de gedachten en gevoelens van astronauten. Dit 'overzichtseffect' – legt Paul Love uit – is 'een verschuiving in de manier waarop veel astronauten de planeet letterlijk en figuurlijk zien, evenals de mensheid en de menselijke cultuur en samenleving.'
Ze zien de aarde als een bal die in de ruimte zweeft, nergens aan verankerd. Breekbaar is een woord dat ze vaak gebruiken om te beschrijven hoe het eruit ziet. Ze merken ook op hoe ongelooflijk dun de atmosfeer is (ten opzichte van de aarde). Deze bezienswaardigheden zorgen er vaak voor dat astronauten zich sterker voelen over het beschermen van de aarde en de atmosfeer om het bewoonbaar te houden voor mensen.
Een ander deel van het overzichtseffect is het zien van de landmassa's van de aarde zonder geopolitieke grenzen - zonder de valse barrières die we op kaarten zien die aangeven waar mensen wonen die 'anders' zijn dan jij. Dit geeft de astronauten een groter gevoel dat de mensheid één enkel, verenigd ras is in plaats van in termen van bijvoorbeeld Amerikaans en Russisch.
Verbazingwekkend genoeg blijft het overzichtseffect bij hen als een permanente verschuiving, zelfs lang nadat ze naar de aarde zijn teruggekeerd. En in de tussentijd lijkt het erop dat de meeste mensen de dingen nog steeds zien in termen van middelen die kunnen worden uitgebuit in plaats van beschermde en kleine politieke/nationale verschillen. Ik kan me voorstellen dat dit frustrerend is voor de astronauten die het overzichtseffect hebben gevoeld.
Merk op dat je de aarde niet in zijn totaliteit hoeft te zien om het effect te krijgen, zoals de Apollo-astronauten deden toen ze meer dan 200,000 mijl van de planeet verwijderd waren. Zelfs astronauten in een lage baan om de aarde, die ver genoeg weg zijn om de aarde als een gigantische bal te zien, maar niet ver genoeg om alles tegelijk te zien, krijgen het effect.
Paulus Liefde
Zie bijvoorbeeld de foto die dit bericht illustreert, waarop de staat Florida vanuit de ruimte te zien is.
In feite heeft het International Space Station (ISS) een kamer die de koepel wordt genoemd, die een kleine koepel heeft van 360 graden panoramische ramen die rechtstreeks naar de aarde wijzen. Het is een spectaculair uitzicht dat ik ooit zou willen zien.
De meesten van ons zullen die kans nooit krijgen, maar we kunnen de ervaring simuleren met behulp van fotografie en film. Horloge Deze video, waarin astronauten Drew Morgan en Luca Parmitano ons meenemen op een 'grand tour' door het ruimtestation (januari 2020).
Je ontwikkelt onmiddellijk een mondiaal bewustzijn, een mensgerichtheid, een intense ontevredenheid met de toestand van de wereld en een dwang om er iets aan te doen. Van daar op de maan ziet de internationale politiek er zo kleinzielig uit. Je wilt een politicus bij zijn nekvel grijpen en hem een kwart miljoen mijl verder sleuren en zeggen: 'Kijk eens aan, klootzak.'
Astronaut Edgar Mitchell (Apollo 14)
Opmerkingen van twee andere Quora-deelnemers zijn van bijzonder belang.
Er is geen raket nodig om de aarde te zien zoals ze is. Telkens wanneer ik een reis buiten de stad maak, door het uitgestrekte landschap van Amerika, stel ik mezelf voor als een klein insect dat over een grote bal beweegt, en probeer af te stemmen op mijn positie op de planeet en haar positie ten opzichte van de maan en andere planeten in het zonnestelsel. Helemaal alleen op de Great Plains krijg ik dezelfde gevoelens die de astronauten krijgen. Je hoeft dus niet naar de maan; het enige wat je hoeft te doen is een roadtrip door Utah maken.
Richard Feller
Het is niet alleen hoe 'ongelooflijk dun de atmosfeer is'... . Zonder deze vruchtbare laag zouden we weinig te eten hebben en zou de atmosfeer niet zoveel van de zuurstof bevatten die we nodig hebben om te ademen (er zou nog steeds enige fotosynthese uit de oceanen plaatsvinden). We behandelen onze vruchtbare grond echter nog slechter dan de lucht.
Simon Quarmby
Het onzichtbare monster
Maar waarom? Waarom behandelen we onze kostbare lucht en bodem, watervoerende lagen, stromen en zeeën als objecten van kortetermijnexploitatie en stortplaatsen voor ons afval? Is het alleen omdat te velen van ons niet beseffen hoe dun de atmosfeer en de bodemlaag zijn? Wat zet ons ertoe aan om ons op zo'n destructieve en zelfdestructieve manier te gedragen?
Het probleem is dat de aarde en de mensheid verstrikt zijn in de tentakels van een verschrikkelijk monster. Het is een onzichtbaar monster. Zelfs vanuit de ruimte kun je het niet zien. Je moet het bestaan ervan afleiden uit wat het doet – voor de natuur en voor ons. We slaan in nood rond terwijl het ons leven en het leven van de natuurlijke wereld opzuigt. Dan spuugt het de droge schil uit van wat overblijft. Zijn toegewijden noemen dit 'vooruitgang' of 'economische groei' of 'nieuwe grenzen veroveren'; ze hebben er geen gebrek aan inspirerende namen voor.
Als we ons eenmaal bewust zijn van het monster, kunnen we ons ervan losmaken en een nieuwe manier van leven organiseren, in overeenstemming met de realiteit van de aarde, gezien vanuit de ruimte. Wereld socialisme. Het monster zal vervagen en verdwijnen. Want het monster – het kapitalisme – bestaat uit niets anders dan onze eigen menselijke krachten die van ons vervreemd zijn geraakt.
