Dit rapport verscheen op 1 april voor het eerst in het Engelstalige gedeelte van de website van de International Workers' Association.
Het huidige Russisch-Oekraïense militaire conflict heeft geleid tot een wilde explosie van het meest walgelijke, spelonkachtige nationalisme aan beide zijden van de frontlinie. In Rusland roepen ze op om de vijand te 'verpletteren', in Oekraïne - om te vechten voor het 'vaderland' tot de laatste man. In beide staten probeert propaganda de vijand zoveel mogelijk te ontmenselijken, en helaas trappen veel gewone mensen in de val van de machthebbers. Zelfs velen die beweren 'links' of 'anarchist' te zijn, bedwelmd door patriottisch vergif, haasten zich gretig om het bloedbad te steunen.
Helaas gebeurt dit altijd in de oorlogen die door staten worden gevoerd. Het volstaat te herinneren aan de hysterie die de landen van Europa aan de vooravond en tijdens de eerste weken van de Eerste Wereldoorlog in zijn greep hield...
Des te meer aandacht en respect gaat uit naar die mensen in Rusland en Oekraïne die zich verzetten tegen de vernietiging en het bloedvergieten. Hier is een kort overzicht van de belangrijkste soorten anti-oorlogsprotesten gedurende de maand sinds Russische troepen Oekraïne binnenvielen.
Rusland
In Rusland begonnen massademonstraties tegen de oorlog op de allereerste dag en hielden ze 2 à 3 weken niet op. Aanvankelijk vonden ze meestal dagelijks en door het hele land plaats. Allen waren illegaal en op brute wijze verspreid. Naast straatbijeenkomsten en processies zijn er ook andere methoden gebruikt: posters ophangen, graffiti tekenen, folders en stickers ophangen en anti-oorlogsliteratuur verspreiden. Op sommige plaatsen zijn molotovcocktails door de ramen van politiebureaus en militaire registratie- en rekruteringsbureaus gegooid...
De meeste protesten waren spontaan. In sommige gevallen riep de burgerlijke liberale oppositie op tot protesten. Dat deden feministische organisaties op 8 maart ook. Helaas kunnen niet alle demonstranten als echt anti-oorlog worden beschouwd, dat wil zeggen als echt tegen alle oorlogvoerende partijen. Vooral onder de liberale demonstranten zijn er veel aanhangers van Oekraïne; zelfs NAVO-sympathisanten zijn gesignaleerd.
Het exacte aantal demonstranten is niet bekend, maar het aantal steden waar demonstraties plaatsvonden en het aantal mensen dat tijdens de protesten werd vastgehouden, geven hun omvang aan. In totaal hebben er straatacties plaatsgevonden in meer dan 100 steden en dorpen. Volgens mensenrechtenactivisten had de politie alleen al op 13 maart ongeveer 15,000 mensen gearresteerd bij deze protesten. Een paar worden gewoon 'met een waarschuwing' vrijgelaten; duizenden anderen zijn beboet of beschuldigd van administratieve overtredingen. Op 25 maart hadden de rechtbanken alleen al in St. Petersburg 3,710 zaken behandeld: 861 mensen kregen een boete, 2,456 werden beschuldigd van administratieve overtredingen en 123 werden veroordeeld tot dwangarbeid.
Sommige demonstranten worden strafrechtelijk vervolgd. Op de nieuwe wetten tegen 'het verspreiden van valse informatie' en 'het in diskrediet brengen van het leger' staan gevangenisstraffen tot 15 jaar. In de maand sinds het uitbreken van de vijandelijkheden zijn 46 mensen in Rusland strafrechtelijk vervolgd. Negen van hen zitten vast en drie hebben huisarrest. Minstens vijf van de verdachten bevinden zich buiten Rusland. In totaal werden zaken gestart in 22 regio's van Rusland: Adygea, Tatarstan, Karelië, Moskou, Ingoesjetië, St. Petersburg, Kemerovo, Tomsk, Tyumen, Belgorod, Vladimir, Moskou, Tula, Sverdlovsk, Pskov, Samara, Rostov en Novosibirsk-regio's, de Krim en de gebieden Primorsky, Krasnodar en Trans-Baikal. Strafzaken worden onderzocht op grond van 14 artikelen van het Wetboek van Strafrecht — 10 op grond van het nieuwe artikel 207.3 over 'openbare verspreiding van valse informatie over acties van de strijdkrachten', 9 (waaronder ten minste 3 straatartiesten) — op grond van artikel 214 (deel 2 ) over "vandalisme ingegeven door haat", 9 — op grond van artikel 318 (deel 1) over geweld tegen een vertegenwoordiger van de autoriteiten, 2 — op beschuldiging van "het rechtvaardigen van terrorisme". Daarnaast worden gevallen van hooliganisme, het beledigen van een vertegenwoordiger van de autoriteiten, het oproepen tot extremistische activiteiten, het aanzetten tot vijandigheid of rellen, het opslaan van munitie en zelfs het ontheiligen van de lichamen van de doden en hun begraafplaatsen onderzocht.
Oekraïne
In Oekraïne zijn anti-oorlogsprotesten niet minder moeilijk dan in Rusland. Naast repressie door de autoriteiten, die zijn begonnen met het verbieden en arresteren van politieke tegenstanders en het aannemen van terroristische wetten (waaronder straffen van 15 jaar gevangenisstraf tot levenslange gevangenisstraf voor 'samenwerking met de agressor', 'plundering' en 'hoogverraad') , oorlogsomstandigheden verhinderen zelf protesten. Hoe kunnen mensen straatacties bijwonen onder een regen van Russische raketten en granaten? Maar ook hier is het mogelijk om op basis van fragmentarische informatie in ieder geval een algemeen beeld te schetsen.
Een van de meest voorkomende acties die objectief gericht zijn tegen de gevolgen van een militair conflict, is de zogenaamde 'plundering', waarvan talrijke gevallen worden gemeld vanuit vele steden in Oekraïne. Natuurlijk vallen er verschillende incidenten in deze categorie - van banditisme, moord en beroving van burgers tot echt sociaal protest, waarbij bewoners zonder voedsel en andere essentiële goederen vertrekken en ze eenvoudigweg uit winkels onteigenen. Dergelijke 'volksonteigeningen' en 'hongerrellen' werden zowel geconstateerd in steden die door de Oekraïense autoriteiten werden gecontroleerd als in steden die door Russische troepen werden bezet.
Inwoners hebben op vreedzame wijze geprobeerd de binnenkomst van Russisch militair materieel in stedelijke gebieden te stoppen om vernietiging te voorkomen. Zo kwamen op 27 februari in Koryukovka (regio Tsjernihiv) lokale bewoners naar buiten om Russische tanks te ontmoeten, stopten de colonne en begonnen onderhandelingen met de troepen. Als gevolg hiervan kwamen ze overeen de stad niet binnen te gaan.
Op 26 maart voerde de burgemeester van de Oekraïense stad Slavutych gesprekken met Russische troepen die de stad waren binnengekomen en sprak met hen af over demilitarisering. Hij verzekerde hen dat er geen soldaten en wapens in de stad waren en haalde de soldaten over om te vertrekken. Het Russische leger 'zal geen huizen doorzoeken', maar mensen moeten vrijwillig niet-jachtwapens inleveren. Lokale Oekraïense autoriteiten blijven in Slavutych en zullen humanitaire hulp van Russische zijde ontvangen.
Er zijn ook aanwijzingen dat inwoners – bijvoorbeeld in Kharkov – eisen dat het Oekraïense leger geen militair materieel plaatst in de gebieden waar ze wonen.
Ongehoorzaamheid en desertie
Er doen veel geruchten de ronde over ongehoorzaamheid aan bevelen en desertie aan beide kanten. Helaas is er geen manier om ze te verifiëren. De media maken melding van een laag moreel en weinig zin om te vechten in de Russische militaire eenheden die naar Oekraïne zijn gestuurd.
De Oekraïense zijde beweert dat ongeveer 200 Russische mariniers van de 155e Brigade weigerden deel te nemen aan militaire operaties. Er is ook gemeld dat militairen van de 810th Marine Brigade, gestationeerd op de Krim, weigerden deel te nemen aan een landing in de omgeving van Odessa.
Er zijn andere fragmentarische rapporten die ons niet in staat stellen de omvang van deze verschijnselen te beoordelen. De moeder van een soldaat die was toegewezen aan een eenheid in de regio Leningrad zei dat haar zoon, net als vele anderen die voor het leger werden opgeroepen, gedwongen was een contract met het leger te ondertekenen. In januari werd de eenheid naar Koersk gestuurd, vervolgens naar Belgorod, en toen werden ze gestuurd om te vechten in Oekraïne. 'Volgens de vrouw worden de soldaten naar Oekraïne gebracht om te vechten, maar sommigen weigeren en worden bedreigd met beschuldigingen van desertie.'
Een contractsoldaat uit Ufa, Albert Sakhibgareyev, zei dat zijn brigade tijdens oefeningen in de Belgorod-regio eind februari machinegeweren ontving en het bevel kreeg om te vuren vanaf artillerie-eenheden 'waar ze waren bevolen'. De soldaten begonnen te twijfelen of ze aan het trainen waren toen er schoten in hun richting vlogen. Daarna bekeek Sakhibgareyev het nieuws op zijn mobiele telefoon en ontdekte dat Rusland troepen naar Oekraïne had gestuurd. Een week later werd hij geslagen door een vlag, verliet de eenheid en keerde terug naar Oefa. Voor desertie kan hij tot 7 jaar gevangenisstraf krijgen.
Twaalf troepen van de Russische Garde uit het Krasnodar-gebied OMON [speciale politie] weigerden samen met hun commandant Farid Chitayev de Krim binnen te gaan. Ze legden uit dat ze weigerden een onwettig bevel uit te voeren. Geen van hen was geïnformeerd over de taken van de 'speciale operatie' of stemde ermee in eraan deel te nemen. Ze werden uit dienst gezet.
Verschillende troepen van de Izhevsk OMON verlieten, na de vernietiging van hun peloton samen met zijn zwaar materieel, het grondgebied van Oekraïne en dienden hun ontslag in.
Eind maart erkende de voormalige president van Zuid-Ossetië dat enkele soldaten die in deze republiek waren gerekruteerd om deel te nemen aan de vijandelijkheden in Oekraïne, zonder toestemming van het front naar huis waren teruggekeerd...
Evenmin staat iedereen in Oekraïne te popelen om 'het vaderland te verdedigen'. Dit blijkt uit posters die te zien zijn in de begindagen van het conflict in Odessa. Op deze posters vraagt het bevel van de strijdkrachten van Oekraïne streng: 'Je wilt niet vechten? Dat betekent dat je niet van je land houdt.' Alleen al het verschijnen van dergelijke posters getuigt van het feit dat er nogal wat van zulke onwillige jagers zijn.
De Oekraïense autoriteiten hebben mobilisatie aangekondigd en laten mannen van 18 tot 60 jaar het land niet verlaten. Desalniettemin, zoals kameraden uit Oekraïne melden, vindt er in werkelijkheid geen grootschalige mobilisatie plaats - in tegenstelling tot 2014-2015, toen massale invallen tegen degenen die verantwoordelijk waren voor militaire dienst in Oekraïne schering en inslag waren. Tijdens de eerste week van de vijandelijkheden probeerden ze dagvaardingen uit te delen bij checkpoints, maar dit werd later onwettig verklaard.
Veel mannen proberen echter voor de zekerheid illegaal de grens met buurlanden over te steken. Een Oekraïense correspondent van de BBC zei begin maart dat bij de Mogilev-Podolsky-controlepost aan de grens met Moldavië 'in elke tweede auto, zo niet in elke auto, mannen van militaire leeftijd probeerden naar het buitenland te gaan, maar ze werden omgedraaid... de grenswacht vertelde me, sommige auto's keerden gewoon om, in sommige stapten de vrouwen achter het stuur en de mannen vertrokken.'
Volgens een afgevaardigde van de gemeenteraad van Moekatsjevo in Transkarpatië betalen elke dag honderden mannen, in weerwil van de staat van beleg, om de grens met de EU-landen over te steken. In Transkarpatië heeft dit schaduwbedrijf al een industriële schaal bereikt. De kosten van een attest en overplaatsing naar Polen lopen op tot wel 2,000 euro. In de regio Odessa bedroegen de kosten $ 1,500 per persoon. Editie LIGA.net, die de 'markt' heeft bestudeerd, noemt bedragen die tientallen keren groter zijn. Volgens de Oekraïense grensdienst werden gedurende 1,000 dagen van het conflict meer dan 21 mannen van militaire leeftijd aan de grens opgepakt. Degenen die de oorlog ontvluchten, gaan naar Polen, Roemenië, Moldavië en – in mindere mate – Hongarije.
Natuurlijk moeten niet alle mannen die illegaal het land willen verlaten, worden beschouwd als mensen die gewoon niet willen vechten. Er zijn veel rijke mensen onder hen, aangezien het geen gemakkelijke taak is om dergelijk geld te vinden om de grens over te steken. Sommigen moeten misschien alles wat ze bezitten verkopen, maar de rijken geven er niet om. Ze beginnen en provoceren oorlogen en verbergen zich vervolgens veilig in het buitenland, waardoor gewone mensen voor hen sterven en moorden. Dat geldt ook voor dat deel van de Russische 'elite' dat geëmigreerd is.
Sinds 28 maart zijn meer dan 340 mensen in Oekraïne aangeklaagd voor strafbare feiten die 'het defensievermogen van Oekraïne onder de staat van beleg verminderen'. Ongeveer 100 van hen worden beschuldigd van hoogverraad of collaboratie. Meer dan 1,700 mannelijke burgers van Oekraïne in dienstplichtige leeftijd zijn geïdentificeerd die probeerden illegaal de grens van het land over te steken. Dat maakte de communicatieadviseur van het State Bureau of Investigation Tatyana Sapyan bekend. Alleen al in de afgelopen 24 uur zijn kanalen voor het vervoer van mensen over de grens blootgelegd in de gebieden Vinnitsa, Tsjernivtsi, Odessa en Lviv.
In een poging desertie tegen te gaan, dienden de autoriteiten wetsvoorstel nr. 7171 in bij de Verkhovna Rada [Hoge Raad]. Het bedreigt mannen van militaire leeftijd die Oekraïne illegaal verlaten onder de staat van beleg met maximaal 10 jaar gevangenisstraf.
Ten slotte maken inwoners van de separatistische Volksrepubliek Donetsk melding van gedwongen mobilisatie daar. Mannen worden op straat gegrepen, bewapend en zonder training naar het front gestuurd. Degenen die kunnen proberen zich thuis te verstoppen en niet naar buiten gaan. Dat is een andere manier om de oorlog te weerstaan!
Bron: https://aitrus.info/node/5941
Note. Ik heb de vertaling hier en daar verbeterd en links, overbodige details en een paar passages weggelaten die standpunten uitdrukken die niet volledig worden gedeeld door de World Socialist Movement. Stefan
