Boekrecensie van de juni 1913 uitgave van de Socialistische Standaard
"Armoede", door Robert Hunter. Londen: The Macmillan Co. 2s. netto.
Dit is een goedkope herdruk van een werk dat oorspronkelijk in 1904 in Amerika verscheen. Het is geschreven door een lid van dat lichaam van hervormers dat bekend staat als de Socialist Party of America. De auteur definieert het belangrijkste doel van het boek als een schatting van de omvang van de armoede in de Verenigde Staten van Amerika, en een beschrijving van 'enkele van zijn kwaden'.
Een ander doel van het boek, zo wordt ons verteld, is om te wijzen op bepaalde corrigerende maatregelen die de samenleving verstandig kan vervolgen.
Voor iemand die bekend is met de onderzoeken in dit land van de heer Charles Booth, de heer Seebohm Rowntree en dr. HH Mann, is de methode van dit werk zeker teleurstellend. Zoals de auteur zelf toegeeft: "De armen van de landelijke districten zijn nauwelijks genoemd en de werkende vrouw en de moeder worden bijna volledig buiten beschouwing gelaten."
Er kan weinig of geen informatie worden verzameld buiten de informatie die al te vinden is in de werken van Jacob A. Riis en mevrouw Van Vorst, enz.
De schatting van de auteur van dit boek over armoede in Amerika is voldoende om aan te tonen hoe weinig nut het werk heeft voor de serieuze student. "Ik twijfel er niet aan," zegt hij, "dat er in de Verenigde Staten tien miljoen zijn die precies in deze armoede leven, maar ik gok er grotendeels naar, en het kunnen er wel vijftien of twintig miljoen zijn."
De toestand die de heer Hunter aanneemt voor zijn standaard van armoede, definieert hij als het ontbreken van die benodigdheden die voldoende zijn om een staat van fysieke efficiëntie te behouden.
De echte remedie voor de armoede van de arbeiders te midden van de luxe van de leeglopers wordt niet getoond, en de preventieve maatregelen die door onze auteur worden bepleit, zijn de slotgracht ijverige voorstander van het huidige systeem waardig.
Sanitaire wetten en kortere werktijden voor vrouwen en kinderen. Wetten om "de industrie de noodzakelijke en legitieme jas te laten betalen om efficiënte arbeiders te produceren en te behouden." Compensatie- en verzekeringswetten en anti-immigratiewetten. Kortom, al die maatregelen die in veel landen van kracht zijn en waar ze er jammer genoeg niet in slagen de omstandigheden van de arbeiders te verbeteren. Onze auteur deinst terug voor de ware positie, namelijk dat, aangezien de armoede van de arbeidersklasse te wijten is aan diefstal, de remedie is de rovers tegen te houden door ze eerst uit de politieke en vervolgens uit de economische macht te verdrijven.
Adolf Kohn
