Dit artikel is overgenomen met toestemming van de website van de groep Internationalistisch perspectief. Het is een krachtig en ontroerend commentaar op de huidige situatie in de Verenigde Staten. Dit betekent niet dat de World Socialist Party het eens is met elk afzonderlijk punt. We zijn het met name niet eens met de mening dat stemmen net zo zinloos is als bidden.
Het is niet nodig om die vreselijke beelden te vertellen. Iedereen zag ze. Ze werden meteen een krachtig symbool dat over de hele wereld resoneerde: "We houden onze knie op je nek tot je sterft", leken ze te zeggen. Al snel bleek dat velen die kniedruk op hun nek voelden: de druk van gebrek aan respect en discriminatie; de druk om beroofd te worden van een toekomst; de druk van brute repressie en controle. Voor de tweede keer werd de wanhopige kreet van een man die door de politie werd vermoord wegens het overtreden van de handelsregels, door duizenden overgenomen: "Ik kan niet ademen!!!"
Maar nu is de kreet veel luider en weerklinkt in zevenhonderd Amerikaanse steden en over de hele wereld. Ook de symboliek ervan resoneert krachtig. "We kunnen niet ademen" is een bijzonder toepasselijke slogan voor vandaag.
We kunnen niet ademen omdat je haat en geweld, racisme, nationalisme en xenofobie aanwakkert om ons te verdelen zodat je kunt regeren;
We kunnen niet ademen omdat je onze middelen om een fatsoenlijk inkomen te verdienen en onze hoop voor de toekomst wegneemt, terwijl je de rijken steeds rijker maakt;
We kunnen niet ademen omdat u ons milieu vergiftigt, terwijl u het leven op aarde vernietigt voor uw winst;
We kunnen niet ademen omdat je pandemieën in de hand werkt, ons vervolgens opsluit en de laagstbetaalden onder ons, vaker wel dan niet zwarte of bruine mannen en vrouwen, onder gevaarlijke omstandigheden laat werken;
We kunnen niet ademen omdat, terwijl je vrijheid verheerlijkt, je staat een octopus is die zijn armen uitstrekt naar alle aspecten van het leven; je bespioneert ons, je politie zijn legers, getraind om lastig te vallen, te jagen en te doden en vooral om ons te intimideren, om ons klein te houden;
We kunnen niet ademen, want hoewel je beweert toegewijd te zijn aan gerechtigheid, zweet je onrechtvaardigheid uit elke porie. Hoe meer uw systeem wegzinkt in een crisis, hoe meer corruptie, onderdrukking, uitbuiting, haat, discriminatie en geweld het veroorzaakt.
Wat deze wereldwijde kreet zegt, ook al zijn de meeste mensen die het schreeuwen zich er misschien niet van bewust, dit: kapitalisme, je verstikt ons.
Behalve een burgemeester in Mississippi, die niets verkeerds zag in de moord, veroordeelde de hele heersende klasse het snel en unaniem. Zelfs harde aanhangers van de politie waren 'geschokt', 'geschokt', 'walgend', 'ziek', 'verontwaardigd', enz. "Hij is niet een van ons!", wilden ze ons verzekeren, "Kijk, wij heb hem achter de tralies!” En inderdaad, nooit eerder werd een moordende agent zo snel ontslagen en gearresteerd. Dat hebben we niet in de laatste plaats te danken aan de alomtegenwoordigheid van smartphones. Als het niet was gefilmd, zou deze moord slechts een lokale tragedie zijn geweest. Een loutere statistiek. De Amerikaanse politie doodt gemiddeld zo'n 1,100 mensen per jaar, de meerderheid zwart en bruin. George Floyd was niet de eerste zwarte man die door Derek Chauvin werd vermoord. Evenmin was de manier waarop de agent doodde uitzonderlijk; zijn verstikkingstechniek wordt door agenten over de hele wereld gebruikt.
De heersende klasse wilde geen olie op het vuur gooien, maar het vuur verspreidde zich toch. De beweging barstte los als een vulkaan, onvoorspeld door de politieke seismologen. De politie werd gemobiliseerd om het in bedwang te houden. Er zijn 700,000 politieagenten in de VS. In de afgelopen decennia zijn ze zwaar uitgerust met militaire hardware en training. Aanvankelijk hielden ze zich in. Het leek niet slim om een door politiegeweld ontstane beweging te proberen te blussen met nog meer politiegeweld. Maar naarmate de spanningen toenamen, maakte de terughoudendheid vaak plaats voor meedogenloze vormen van menigtecontrole. Talloze demonstranten werden geslagen, enkelen werden zelfs met scherpe munitie gedood. Traangas, pepperspray en rubberen kogels werden in grote hoeveelheden gebruikt. De eigenaren van de bedrijven die dit spul produceren moeten er met plezier naar hebben gekeken.
Soms zagen we politieagenten hun wapenstok neerleggen en mee marcheren met de demonstranten, hun vuist opsteken of 'op de knieën gaan' uit solidariteit. Laat u hierdoor niet misleiden. Er zal een tijd komen dat sommige politieagenten bevelen zullen weigeren en zich bij de strijd zullen aansluiten, maar dit is niet wat er nu gebeurt. Terwijl deze 'goede agenten' de demonstranten sussen, stonden hun collega's achter een hoek tot de tanden bewapend klaar om wat schedels te breken.
De politie was niet genoeg: de nationale garde werd gemobiliseerd in 32 staten, vier reguliere legerdivisies werden stand-by gezet en allerlei andere handhavers zoals ICE, de DEA en de oproerpolitie van het Federal Bureau of Prisons werden in de strijd geworpen . De militaire politie werd opgeroepen om het Witte Huis te helpen verdedigen. Er werd een avondklok ingesteld (niet erg succesvol). Toch namen de protestdemonstraties toe en nam de plundering toe.
De heersende klasse was opnieuw unaniem in haar veroordeling van de plunderingen, maar haar houding ten opzichte ervan verschilde. Voor rechts was het een kans om het verhaal te veranderen: de moord op George Floyd werd een bijverhaal, het echte verhaal was nu niets minder dan "een strijd tussen beschaving en barbarij", zoals Tucker Carlson, een pratend hoofd op Fox News zet het. Een ijzeren vuist is wat nodig is. Toen de hater-in-chief in het Witte Huis uit zijn bunker ontsnapte, deed hij mee, dreigde het leger in te zetten, "wrede honden" los te laten en Antifa tot een terroristische organisatie te verklaren (Antifa, als het een organisatie was, zou moeten terugkeren de gunst en verklaart zijn regering tot terroristische organisatie), de lokale autoriteiten aansporen om de straten te domineren, een pad vrijmaken met traangas om met een bijbel voor een kerk te zwaaien, enzovoort. Het is duidelijk dat hij hoopt herkozen te worden als de wet-en-orde-kandidaat, de onwankelbare, onverbiddelijke sterke man die we nodig hebben in deze tijd van toenemende angst en chaos.
Voor links (om deze term heel breed te gebruiken) bleef het protest tegen de moord op George Floyd het hoofdverhaal. De meeste reguliere media en politici maakten een scherp onderscheid tussen 'de vreedzame demonstranten' en 'de gewelddadige randelementen'. Ze brandmerkten de laatsten als slechte buitenstaanders, professionele onruststokers, bloedzuigers van de beweging, en ze spoorden allemaal de demonstranten aan om bij hen weg te blijven en verandering te zoeken met vreedzame middelen, zoals stemmen en bidden. Maar de op één na populairste slogan van de beweging is "Geen gerechtigheid, geen vrede!" Hoe kan de beweging vreedzaam zijn en tegelijkertijd vrede weigeren? Met 'vreedzaam' bedoelen de Democraten en anderen onschadelijk voor het kapitalisme, met respect voor zijn regels. Ze willen dat we geloven dat een beter, menselijker kapitalisme haalbaar is als we op hen stemmen. Ze zetten de werkelijkheid op zijn kop: de kapitalistische samenleving is niet onmenselijk vanwege slechte agenten en slechte politici, deze laatste zijn het product van een systeem dat in de kern onmenselijk is.
Wat de plundering betreft, is enige context nodig. Het kapitalisme is gebaseerd op plunderingen. Vanaf het allereerste begin tot nu toe heeft het onophoudelijk menselijke arbeid en de hulpbronnen van de aarde geplunderd om winst te maken. Onlangs heeft het stimuleringsprogramma honderden miljarden dollars over de kapitaalbezitters gestort ten koste van alle anderen. Het heeft met name Afro-Amerikanen met de knie op de nek gehouden, eerst door slavernij, daarna door Jim Crow-terreur en in onze tijd door massale opsluiting. Laten we de zaken in verhouding houden.
Dus we huilen niet als we het politiebureau van de moordende agenten van Minneapolis in vlammen zien opgaan, als de ramen van de Bank of America en Manhattan Chase worden verbrijzeld, als de politie wordt bekogeld en patrouillewagens in brand worden gestoken, als grote kettingen zoals Doelwit (met zo'n naam, vroegen ze erom) die hun werknemers te weinig betalen en hun klanten te veel in rekening brengen, worden geplunderd, wanneer kinderen die nauwelijks genoeg verdienen om te overleven vrolijk leegstaande luxewinkels die zich richten op de rijken. Ze verdienen wat ze krijgen.
Maar er is ook het zinloze geweld, zoals de aanvallen op kleine kruidenierswinkels, restaurants, kapperszaken enz., waarvan vele eigendom zijn van zwarte mensen of immigranten die soms, bij het verdedigen van hun winkels, werden geslagen en zelfs doodgeschoten. Daar is geen excuus voor. Ze maken de onschuldigen tot slachtoffer. In arme buurten van Minneapolis werden de enige plekken waar voedsel verkocht werd vernietigd. Nu de busdienst is stopgezet, leven de mensen daar nu in een voedselwoestijn.
Wie zijn deze plunderaars?
Velen zijn jonge mensen die werkloos zijn of een schamel loon verdienen, die de kans grijpen om dingen gratis te krijgen, zelfs dingen waarvoor ze nooit genoeg kunnen sparen om ze te kopen. Het zijn schoolkinderen die genieten van een duizelingwekkend moment van vrijheid. Het zijn mensen die voedsel, schoenen, kleding en natuurlijk toiletpapier meenemen, omdat ze die nodig hebben of kunnen verkopen om te overleven.
Dan zijn er de beroepscriminelen, die een kans zien op meevallers. Ze komen goed georganiseerd in teams, met koevoeten, betonscharen en geweren, laden bestelwagens in terwijl handhavers omgaan met eventuele tegenstand. Soms strijden ze om plundergebied met andere bendes.
Verder zijn er misleide antikapitalisten die geweld en ondergang romantiseren om de ondergang, in de overtuiging dat dit het systeem zal ondermijnen. In de praktijk zijn ze moeilijk te onderscheiden van de blanke supremacisten die verlangen naar een rassenoorlog en Trump herverkozen willen hebben en geloven dat chaos aan beide kanten zal bijdragen. De blanke mannen die door de arme buurten van Atlanta reden en bakstenen aan tieners gaven, zouden dat ook kunnen zijn. Wie waren de mensen in Davenport die rondreden en een demonstrant doodden? Zelden worden ze geïdentificeerd, zoals gebeurde in het geval van een Twitter-account met de naam ANTIFA_US dat tweette:
WAARSCHUWING Vanavond is het zover, kameraden Vanavond zeggen we "F**k The City" en gaan we naar de woonwijken... de witte kappen.... en we nemen wat van ons is #BlacklivesMaters #F**kAmerica.
Het werd geretweet door veel rechtsbuiten, waaronder Donald Trump jr. die het een bewijs noemde dat zijn vader gelijk had toen hij Antifa een terroristische organisatie noemde voordat werd onthuld dat het een nepaccount was dat was opgezet door blanke racisten.
Aanvankelijk leek de politie de plunderingen vaak afstandelijk aan te pakken. Het concentreerde zijn inspanningen op het aanpakken van de demonstraties. Politieagenten werden in hun auto's geobserveerd, terwijl ze niets deden, terwijl er onder hun ogen werd geplunderd. Over hun motieven kunnen we alleen maar speculeren. Waren ze bang (niet onredelijk), wachtend op back-up die niet kwam? Waren ze boos omdat ze voor alles tot zondebok werden gemaakt? Wilden ze de plunderingen in de hoop dat het de beweging in diskrediet zou brengen? Of 'de mensen met een belang in de samenleving' (om een andere uitdrukking van Tucker Carlson te lenen) laten zien hoe hard ze nodig zijn?
In toenemende mate begonnen demonstranten zich te verzetten tegen de plunderingen en moedwillige vernielingsdaden, omdat ze deze als zinloos beschouwden en de aandacht van hun zaak afleidden.
Maar die oorzaak is vaag. Het is duidelijk dat in dit geval iedereen het erover eens is dat de moordende agenten gestraft moeten worden, en de autoriteiten zullen ze graag opofferen, als dat de stemming kalmeert. Ze geven ook toe dat de politie beter moet worden opgeleid, hoewel dat in de praktijk waarschijnlijk zal betekenen dat ze zich meer bewust moeten worden van hoe ze overkomen als ze worden gefilmd. Ze verhoogden de aanklachten tegen de hoofddader en dienden aanklachten in tegen zijn handlangers. Wat wil je nog meer?, lijken ze te vragen. Maar toch zwellen de protesten aan.
Wat willen we? We weten het niet zeker. Meer dan dit. Vrijheid. Respect. Bevrijding van zorgen over hoe te overleven. Blijven genieten van het samen zijn, zwart, wit en bruin, geloven in en vechten voor onze gemeenschappelijke toekomst. Dat is wat we willen, samen zijn, samen vechten. Vertel ons niet om terug naar binnen te gaan, om terug te gaan naar normaal, om te stemmen en te bidden.
Maar samen zijn brengt tegenwoordig risico's met zich mee. We zijn getuige van een ongekende contingentie: een explosieve verspreiding van maatschappelijk ongenoegen en tegelijkertijd een explosieve verspreiding van een pandemie. De pandemie speelde een rol bij de gebeurtenissen. Enerzijds wakkerde het het protest op verschillende manieren aan. Het onevenredig hoge aantal Covid-19-slachtoffers onder zwarte en bruine mensen voedde de woede. Het zette de schijnwerpers op de ernstige onderfinanciering van de gezondheidszorg in arme stedelijke gebieden, op de ongezonde levensomstandigheden daar en op het feit dat veel essentiële werknemers gedwongen werden te werken zonder adequate bescherming. Het is geen toeval dat in bijvoorbeeld New York de rijkste wijk (Manhattan) het laagste aantal Covid-sterfgevallen per hoofd van de bevolking heeft en de armste wijk (de Bronx) het hoogste. Een andere factor is de relatieve leegte van de straten, waardoor het voor de demonstranten gemakkelijker wordt om ze te bezetten (en voor de plunderaars om hun ding te doen). Toen was er de drang van veel mensen, vooral jongeren, om na maanden van relatieve opsluiting de straat op te gaan, hun isolement te doorbreken en bij anderen te zijn. Voor velen is de vreugde van samen vechten een opwindende ervaring die ze niet snel zullen vergeten.
Maatschappelijke afstandspraktijken gingen door het raam. Hoe had het anders gekund? Toch houdt de angst voor besmetting velen weg van het protest, vooral oudere mensen. Het overgrote deel van de deelnemers is jonger dan 35. De meesten dragen maskers maar staan heel dicht bij elkaar. Vooral als ze worden gearresteerd en opgesloten in overvolle gevangenissen, zoals duizenden hebben gedaan. Dan is er het traangas, zo overvloedig gespoten: het kan de longen beschadigen en mensen kwetsbaarder maken voor het virus.
Gezondheidsexperts waarschuwden dat een tweede golf van infecties waarschijnlijk is, al voordat de huidige onrust begon, omdat verschillende staten met onvoorzichtige haast de economie begonnen te 'heropenen' in hun gretigheid om de winstmachine weer aan de praat te krijgen. Dat is de belangrijkste reden waarom besmettingen weer zullen toenemen, omdat het risico het grootst is in binnenruimtes. Maar wanneer deze tweede golf zich voordoet, zal Trump ongetwijfeld de demonstranten de schuld geven.
De straatprotesten zullen stoppen. Betekent dat een terugkeer naar normaal?
De deelnemers aan deze wereldwijde beweging zullen in ieder geval waardevolle lessen mee naar huis nemen.
Een daarvan is een les van empowerment. Ze leerden dat ze door samen te vechten de staat in het defensief kunnen zetten en de aandacht van iedereen op hun zaak kunnen vestigen. Een nieuwe generatie heeft de kracht en vreugde van collectieve strijd ontdekt. En het zal niet ontsporen door raciale verdeeldheid. Er is in de geschiedenis van de VS waarschijnlijk nog nooit een sociale massabeweging geweest die zo divers is qua raciale samenstelling. En het liet zich niet vangen door organisaties en leiders die namens zijn naam spraken, hoewel het "Black Lives Matter" Network, dat in veel steden afdelingen heeft en financiering heeft ontvangen van enkele grote bedrijven, een grote rol speelt bij het organiseren van vele marsen. De meeste actie is spontaan en vloeiend. Er is geen vast eisenpakket, de doelpalen zijn verplaatsbaar. Maar tot nu toe zijn ze niet verder gekomen dan het doel om een einde te maken aan de mishandeling van raciale minderheden door de politie. In de afgelopen dagen zijn de eisen om "de politie te defunderen" en zelfs om "de politie af te schaffen" luider geworden.
Sommige politici, zoals de burgemeesters van New York en Los Angeles, hebben hun medeleven betuigd met de opheffingscampagne, maar wat ze daarmee bedoelen is dat een bescheiden bedrag aan stadsgelden zou worden overgeheveld van de politiebegroting naar sommige sociale programma's. Gezien de omvang van de politiebudgetten in de VS ($ 115 miljard in 2017, volgens het Urban Institute; het budget van de NYPD alleen al, $ 6 miljard, is groter dan dat van de Wereldgezondheidsorganisatie), zou dat niet veel veranderen. De eis om de politie af te schaffen is interessant omdat het ons aanmoedigt om ons een andere sociale orde voor te stellen. Hoe zou een wereld zonder politie eruit zien? MPD150, een in Minneapolis gevestigde groep die deze eis promoot, legt uit dat het een stapsgewijs proces zou zijn "het strategisch herverdelen van middelen, financiering en verantwoordelijkheid weg van de politie en naar gemeenschapsgebaseerde modellen van veiligheid, ondersteuning en preventie." Maar het heeft geen zin om de politie af te willen schaffen zonder ook het kapitalisme te willen afschaffen. Het probleem met deze en andere radicaal klinkende plannen zoals de Green New Deal of open grenzen is dat ze tegelijk te timide en utopisch zijn. Op zichzelf lossen ze niets op en ze zijn ook onmogelijk te realiseren binnen het kapitalisme. Ook wij willen de politie afschaffen, open grenzen en niet vervuilende productie. Maar dit zijn geen optionele delen van de kapitalistische samenleving die kunnen worden weggekapt. We moeten de koe bij de horens vatten.
Deze beweging is een grote stap voorwaarts, maar er is nog een lange weg voor ons. Veel illusies zullen moeten worden afgeworpen. Degenen die verwachten dat als gevolg van deze beweging de politie aardig zal worden, de armen met respect zullen worden behandeld en dat er een einde zal komen aan rassendiscriminatie, worden ruw wakker geschud. Natuurlijk zal er veel respect zijn voor het idee dat zwarte levens ertoe doen. De meeste grote Amerikaanse bedrijven hebben berichten geplaatst waarin ze beweren dat ze eraan toegewijd zijn. Tientallen politici zijn ervoor 'op de knieën gegaan'. Maar in werkelijkheid doen levens er in het kapitalisme alleen toe in de mate waarin ze nuttig zijn voor de accumulatie van waarde. Vele miljoenen in deze wereld zijn dat niet, en hun leven doet er niet zoveel toe. Dat zal niet veranderen. Het kapitalisme heeft racisme en xenofobie altijd gebruikt om het armste deel van de arbeidersklasse af te sluiten van de rest. Ook dat zal niet veranderen.
Het normale waarnaar we na deze beweging terugkeren, is een wereld van pijn en ellende. Het kapitalisme maakt het onmogelijk om de menselijke creatieve krachten rechtstreeks voor menselijke behoeften te gebruiken. Over het algemeen wordt alleen aan behoeften voldaan als het rendabel is om dat te doen. Maar dat winstmechanisme zit in de problemen. Het kapitalisme bevindt zich in een crisis en zal in een crisis blijven nadat de huidige pandemie is geëindigd. Het normale dat ons te wachten staat, is een wereld van gaarkeukens, huisuitzettingen, angst en depressie, van hoge werkloosheid, terwijl sociale welvaart van de arbeidersklasse naar de rijken trekt en regeringen zich voorbereiden op oorlog.
Misdaden van armoede zullen toenemen. Bedenk waarom de twee mannen wiens laatste woorden nu zo beroemd zijn, werden gearresteerd. Eric Garner werd beschuldigd van het verkopen van losse sigaretten (het stelen van belastinggeld van de staat) en George Floyd van het betalen in een kruidenierswinkel met een vals biljet van 20 dollar (een heiligschennis). Misdaden van armoede. Ze stierven omdat ze arm en zwart waren.
De maatschappelijke onrust zal toenemen. Klassentegenstellingen zullen meer in het oog springen.
En de politie blijft de politie. Ondanks de hervormingen die nu kunnen worden doorgevoerd, de wetten die kunnen worden bedacht, de geconfedereerde standbeelden die kunnen worden verwijderd, zal de politie doen wat ze moet doen, de kapitalistische wet en orde beschermen. Daar is het voor. Het zal gewelddadig en brutaal zijn.
Wat we hopen dat er zal gebeuren nadat deze beweging is beëindigd, is dat velen weigeren terug te keren naar normaal.
Dat de vechtlust de massademonstraties overleeft.
Wat we hopen is dat het besef groeit dat rassendiscriminatie, armoede en politiegeweld pas zullen eindigen als het kapitalisme ophoudt.
Wat we hopen is dat de strijd zich zal verspreiden van de straat naar de werkplekken. Alleen dan zal het de macht krijgen om de wereld te veranderen.
Wat we hopen is dat de pure absurditeit van de wereld de verbeelding zal prikkelen tot het punt waarop we gedwongen worden om een collectieve vraag te stellen: hoe ziet de wereld eruit waarin we willen leven en die we achter ons willen laten?
Internationalistisch perspectief
6/7/2020
Bron: https://internationalistperspective.org/why-we-cant-breathe/
