Note. In een gastpost uit India reflecteert Pramod Ranjan van Assam Central University op de nieuwe jaarlijkse begroting van de Indiase regering en hoe deze de benarde situatie van de armen in het land negeert in de nasleep van Covid-19.
Een lakh is 100,000. Een crore is 100 lakh, ofwel 10 miljoen.
Zoals in de meeste delen van de wereld stond het leven in India de afgelopen bijna een jaar stil als gevolg van de Covid-19-pandemie. Nu bevinden de armen en de middenklasse zich in een ellendige toestand. Crores zijn hun baan kwijtgeraakt en lakhs hebben te maken gehad met woeste inkomensdalingen. Temidden van deze crisis presenteerde de regering van India op 1 februari 2021 haar jaarlijkse begroting in het parlement.
Op basis van de statistieken over wereldwijde honger, gepubliceerd door de VN tijdens de lockdown, had Oxfam geschat dat tegen het einde van 2020 honger in verband met de lockdown elke dag het leven van 6,000 tot 12,000 mensen zou kunnen eisen. De naakte dodendans is begonnen en verspreidt zich zonder veel poespas over een steeds groter gebied. Het aantal sterfgevallen als gevolg van armoede is veel groter dan het aantal sterfgevallen als gevolg van Covid-19.1
Donkere wolken van hongersnood, beschreven als 'Covid-19 hongersnood', hangen over de wereld. Het Wereldvoedselprogramma (WFP) van de Verenigde Naties heeft er consequent voor gewaarschuwd. Er wordt aangenomen dat de dreigende hongersnood een van de ergste van de afgelopen 100 jaar zou zijn en rampspoed zou betekenen voor de armen en de ontwikkelingslanden, evenals voor de oorlogsgebieden in de wereld. Er wordt aangenomen dat deze hongersnood ertoe kan leiden dat India opduikt als een nieuw epicentrum van honger. Volgens een onderzoek dat in december 2020 is gehouden, is meer dan de helft van de Indiase bevolking dat minder eten in vergelijking met de pre-Covid-dagen. En de meesten van hen zijn Dalits [onaanraakbaren] en Adivasi [stammen].2
Wat nog erger is, is dat de intellectuele klasse van India zich totaal niet bewust is van het spook van de dood dat de armen achtervolgt. De misselijkmakende geur van rottende doden bereikt de neuzen van de Indiase media, sociale media en het openbare leven niet. Het lijkt erop dat onze eeuwenoude erfenis van sociale ongelijkheid en de economische ongelijkheid veroorzaakt door de globalisering van de economie de sociale kloven zo hebben verdiept dat "wij" totaal niet geïnteresseerd zijn in wat er met "hen" gebeurt.
En die desinteresse is heel voelbaar in de Indiase begroting voor 2021-2022 en de discussies en commentaren daarop in de media.
De begroting is gericht op het compenseren van de verliezen die de economie heeft geleden als gevolg van de pandemie. Hiervoor wordt voorgesteld om nationale activa aan de kapitalisten te verkopen. Media zijn geobsedeerd door alleen dit aspect van de begroting te bespreken. Sommigen zeggen dat de beslissing juist en noodzakelijk is en de volgende logische stap in het proces van 'economische hervormingen'. Anderen zeggen dat de regering erop uit was het land te verkopen.
In haar begrotingstoespraak ging de minister van Financiën uitgebreid in op de budgettaire bepalingen om de beschikbaarheid van het Covid-19-vaccin in het land te waarborgen en de stappen die moeten worden genomen om van India een digitale economie te maken. De voor- en nadelen van deze bewegingen worden ook besproken en besproken.
Maar niemand vraagt zich af waarom de begroting niet eens vluchtig verwijst naar de door lockdown veroorzaakte hongersnood en de hongersnood die op de deur klopt. Niemand vraagt zich af waarom er in de begrotingstoespraak met geen woord wordt gerept over de economische ongelijkheden die deze crisis hebben veroorzaakt.
Enkele dagen voor de presentatie van de begroting bracht Oxfam een rapport uit met de titel Het ongelijkheidsvirus. Het rapport zegt dat de pandemie van het coronavirus de ongelijkheid in bijna elk land heeft vergroot. De rijkdom van de 1,000 superrijken van de wereld is tijdens de pandemie met grote sprongen gegroeid. De aandelenmarkt kelderde in de eerste dagen van de lockdown, wat leidde tot fictieve verliezen voor de geldzakken. Maar niet alleen bereikten de fortuinen van de top-1,000 miljardairs van de wereld hun pre-pandemische hoogtepunten binnenkort3 maar ze verdienden meer dan wat ze de afgelopen jaren hadden verdiend. Het was de oefening om een digitale wereld op te bouwen die leidde tot deze groeiende concentratie van rijkdom in een paar handen. De bedrijven in de gezondheids- en de vaccinproductiesector verdienden tonnen geld. Dat blijkt uit het Oxfam-rapport, zag de lockdown-periode een sprong van 19% in de rijkdom van de superrijken. Jeff Bezos, de rijkste persoon op aarde, werd 185.5 miljard dollar waard. Op 18 januari 2021 werd het totale vermogen van Elon Musk geschat op 179.2 miljard dollar. Het netto vermogen van Larry Page en Sergey Brin, oprichters van Google, en Steve Ballmer, voormalig CEO van Microsoft, is sinds maart 15 met 2020 miljard dollar gegroeid. Eric Yuan, de CEO en oprichter van Zoom was in deze periode 2.58 miljard dollar rijker. punt uit.
Ook in India waren er opvallende veranderingen in de economische scene. Indiase miljardairs haalden grote moolah binnen tijdens de lockdown. Zij plukten de vruchten van de door de overheid aangekondigde subsidieregelingen om de economie een impuls te geven. Opgesloten in hun huizen droegen de mensen het weinige dat ze hadden over aan de grote industriëlen. Momenteel heeft India 119 miljardairs, waaronder Mukesh Ambani, Gautam Adani, Shiv Nadar, Cyrus Poonawala, Uday Kotak, Azim Premji, Sunil Mittal, Radhakishen Damani, Kumarmanglam Birla en Laxmi Mittal.
Gedurende deze periode kwam Mukesh Ambani naar voren als de rijkste man in India en Azië. Tijdens de pandemieperiode verdiende hij gemiddeld Rs 90 crore per uur, terwijl 24% van de Indiërs amper Rs 3,000 per maand verdiende.
Het cumulatieve vermogen van deze 119 superrijken steeg in deze periode met 35%. Samen verdienden ze Rs 13 lakh crore. Wat dit bedrag betekent, wordt duidelijk door het feit dat als het gelijkelijk zou worden verdeeld over de 14 crore armste Indiërs, elk van hen Rs één lakh zou krijgen. De lockdown-inkomsten van Mukesh Ambani hadden voldoende kunnen zijn om de 40 crore personen in de informele sector die in deze periode hun baan verloren, gedurende ten minste vijf maanden boven de armoedegrens te houden.4
Aan de andere kant duwde de afsluiting meer dan 12 crore Indiërs op de rand van de hongerdood. De middenklasse was niet in staat hun bankleningen terug te betalen en duizenden gezinnen, ziek van intimidatie door hun schuldeisers, overwogen massale zelfmoord. De regering negeerde de eis tot verlenging van het moratorium op betaling van EMI's. Het kabinet had vóór de begroting aan de Hoge Raad duidelijk gemaakt dat het bij de schuldeisers lag. Zijn verantwoordelijkheid van zich afschudden, de regering vertelde de rechtbankdie verlenging van het moratorium zou het vertrouwen aantasten van de kapitalisten die hun geld in de banken hebben geïnvesteerd. Er waren meldingen van tientallen families met schulden die zelfmoord pleegden en duizenden schuldeisers die te maken kregen met agressief en beledigend gedrag en zelfs mishandeling door toedoen van de incassobureaus van de banken en andere financiële instellingen.
De begroting zwijgt volledig over deze kwestie.
A Oorverdovende stilte
Niet alleen de overheid maar ook de kranten zijn mama. En dit is niets nieuws. De kranten maken korte metten met kwesties die verband houden met economische ongelijkheid sinds de jaren negentig, toen India overging op een marktgerichte economie. Tot het jaar 2000, India had slechts negen miljardairs. In 2017 was hun aantal gezwollen tot 101, en zoals eerder vermeld, zijn er nu 119 van zulke waardigen. Volgens een studie bezat in 2017 de 1% van de toprijken 73% van de nationale rijkdom van het land. In 2018-19 was de totale rijkdom van deze geldzakken meer dan het jaarlijkse budget van het land. Tijdens de Covid-ramp bleven ze niet alleen hun schatkist vullen zonder een greintje schuld of schaamte, maar instellingen onder hun controle gebruikten de pandemie om de mensen te chanteren.
De 10% Indiërs aan de top van de socio-economische piramide beheersen 77% van de nationale rijkdom, terwijl de overige 90% het moet doen met slechts 23%.
Een zeer krachtige manier om deze ongelijkheid te verminderen, zou kunnen zijn door vermogensbelasting op te leggen en ervoor te zorgen dat alle betrokkenen betalen. Daarmee zouden de verliezen als gevolg van de lockdown goed zijn gemaakt. De superrijken hadden moeten worden belast op basis van hun jaarinkomen en er had hen een extra belasting moeten worden opgelegd op basis van hun totale vermogen. In plaats daarvan besloot de regering, in naam van desinvestering, de nationale rijkdom van het land aan deze geldzakken over te dragen. Dit is vergelijkbaar met het verergeren van het probleem in plaats van het op te lossen.
New York, Californië, Massachusetts, Maryland, Washington en vele andere staten in de VS zijn van plan extra belastingen opleggen op de rijken.5
A Bill is onlangs ingevoerd in de wetgevende macht van de staat Washington om vermogensbelasting op te leggen aan de rijken om de door de lockdown verwoeste economie te herstellen.6 Als dit wetsvoorstel wordt goedgekeurd, moeten bezitters van onroerend goed ter waarde van meer dan een miljard dollar een vermogensbelasting van 1% betalen. Dat zou een inkomen opleveren van 2.5 miljard dollar, dat zou worden gebruikt voor financiële hulp aan huishoudens met lage en middeninkomens en voor het verstrekken van kredietfaciliteiten aan bedrijven met slechte winstmarges. Het zou ook worden gebruikt voor onderwijs, het welzijn van kinderen en voor het verbeteren van de volksgezondheid, volkshuisvesting en openbare veiligheid. Net als India telt ook Washington zo'n 100 miljardairs, waarvan er 13 superrijk zijn. Onder hen zijn Jeff Bezos, Bill Gates, Steve Ballmer en MacKenzie Scott. Het wetsvoorstel is voornamelijk verplaatst om hen te belasten. Van de verwachte inkomsten van de nieuwe belasting zou 97% van hen komen. Deze superrijken verdienden meer dan 151 miljard dollar tijdens de lockdownperiode (maart 2020 – 21 januari) en hun totale vermogen steeg met ongeveer 41%. De mensen van Washington, ondersteuning van het besluit om vermogensbelasting op hen te heffen, zeggen dat de inkomsten het tekort van drie miljard dollar in de staatsbegroting 50 keer kunnen dekken. En ondanks de belasting zouden de superrijken net zo rijk blijven als voordat de pandemie toesloeg.7 De eis om hen te belasten heeft de vorm van een beweging aangenomen en men hoopt dat het wetsvoorstel spoedig door de wetgevende macht zal worden goedgekeurd.
U herinnert zich misschien dat enkele dynamische en gevoelige functionarissen van de Indiase belastingdienst (IRS) tijdens de eerste dagen van de pandemie een soortgelijke handelwijze hadden voorgesteld. Dat was de tijd dat duizenden migrerende boeren vanuit industriesteden als Delhi, Mumbai en Surat naar hun dorpen sjokten en er waren berichten dat vermoeidheid onderweg honderden van hen het leven had gekost. Te midden van dit kwam een nieuwtje dat leek op een vleugje frisse lucht. Ongeveer 50 agenten lieten op het Twitter-account van de IRS Association weten dat ze een rapport hebben opgesteld met de titel FORCE (Fiscal Options and Response to the Covid-19 epidemic).
Het rapport was een persoonlijke inspanning van de kant van de officieren, die een actie voor de regering voorstelden. Het rapport zei: "In tijden als deze hebben de zogenaamde superrijken een grotere verplichting om het grotere publieke belang te waarborgen." De officieren stelden voor om de inkomstenbelastingtarieven voor de rijken te verhogen en een extra Covid Relief Cess te heffen op degenen die meer dan een bepaald bedrag verdienen. Het rapport zei dat gevallen van niet-indienen van aangiften, het niet inhouden van belasting aan de bron, het niet storten van TDS op overheidsrekeningen en het verlagen van de belastingplicht door valse schadeclaims in te dienen, blijven opduiken. Het zou dus gepast zijn om de belastingtarieven te verhogen van 30 naar 40% voor degenen met een jaarinkomen van meer dan Rs een crore en vermogensbelasting of onroerendgoedbelasting voor degenen met een jaarinkomen van meer dan Rs 5 crore.
Deze officieren waren noch communisten noch revolutionairen die op zoek waren naar een fundamentele verandering in het systeem. Ze stelden alleen voor om tijdelijk enkele nieuwe belastingen in te voeren om de economie van het land weer op de rails te krijgen en ervoor te zorgen dat de armen en de middenklasse contant geld in handen hebben om de handel en commercie een impuls te geven.
De superrijken realiseerden zich dat dit het dunne uiteinde van de wig zou kunnen zijn. Ze waren van slag en al snel verschenen er verhalen in de media die insinueerden dat deze officieren schuldig waren aan grove ongedisciplineerdheid. Er werden artikelen gepubliceerd waarin werd beweerd dat dergelijke maatregelen de rijken woedend zouden maken en belastingontduiking zouden bevorderen. De regering ging aan de slag en drie hoge IRS-officieren werden gestraft door ze van hun post te ontheffen. De regering zei dat het meer dan de jonge officieren hun senioren waren die verantwoordelijk waren voor deze schending van de discipline, aangezien zij de eerste hadden uitgelokt om het rapport op te stellen8. De officieren werden schuldig bevonden Prashant Bhushan, hoofdcommissaris van inkomstenbelasting, Delhi; Prakash Dubey, directeur DOPT, Delhi en Sanjay Bahadur, hoofddirecteur onderzoek, noordoostelijke regio.
Niemand prees de gevoeligheid van deze officieren en hun plichtsbesef. Er werd geen redactioneel commentaar geschreven ter ondersteuning en er werden geen tv-debatten gehouden. Niemand stelde de vraag dat wanneer deze officieren noch de regering hadden bekritiseerd, noch zelf enige nieuwe belasting hadden opgelegd, maar alleen enkele suggesties hadden gedaan ter overweging door de regering, hoe konden ze zich dan schuldig maken aan ongedisciplineerdheid? Als een officier had voorgesteld hogere belastingen op te leggen aan de armen of de middenklasse, zou dat dan als een daad van ongedisciplineerdheid zijn beschouwd?
Ze kregen geen steun van de media. Geen enkele maatschappelijke organisatie steunde hen en evenmin steunde enige kaste- of religieuze organisatie hen. Noch de communistische partijen spraken in hun voordeel, noch de socialisten of de pro-sociale rechtvaardigheid Ambedkarites. Niemand zei dat deze ijverige en visionaire officieren veel eerder dan de communistische partijen, die in een handomdraai over het proletariaat praten, en de economen, experts in het doen van allerlei voorspellingen door met cijfers te jongleren, veel hadden gerealiseerd dat de komende maanden een toenemende concentratie van rijkdom in een paar handen.
Hoe het ook zij, de wereld waarvan de superrijken dromen, is een wereld waarin geen plaats zou zijn voor vragen. Ze willen een wereld waarin iedereen te eten heeft, kleren om te dragen en een dak boven zijn hoofd. Maar ze willen niet dat iemand de ongelijkheid in twijfel trekt die onze wereld informeert, waardoor mensen hun hele leven gestrest zijn en niemand gelukkig lijkt. Ze willen niet weten waarom sommige mensen beetje bij beetje sterven. En waarom sommige menselijke gemeenschappen van de aardbodem verdwijnen. Als we ervoor willen zorgen dat de wereld van hun dromen geen realiteit wordt, moeten we vragen blijven stellen, we moeten alle legitieme vragen tegen hen verwelkomen, ongeacht wie ze opwerpt. Om te beginnen zouden we moeten proberen de vragen van de IRS-agenten aan de mensen voor te leggen.
Pramod Ranjan is geïnteresseerd in het bestuderen van de werking van mediaorganisaties, kennisfilosofie en analyse van de genegeerde aspecten van literatuur, cultuur en samenleving. Hij is assistent-professor aan de Rabindranath Tagore School of Language and Culture Studies van de Assam Central University.
Contactpersoon: +91-9811884495, [e-mail beveiligd]
Referenties
[1] Oxfam-mediabriefing, "Het hongervirus: hoe Covid-19 honger aanwakkert in een hongerige wereld", 9 juli 2020.
[2] Shagun Kapil (2020) "COVID-19-lockdowns mogen dan voorbij zijn, maar armen hebben nog steeds honger", Down to Earth, 9 december 2020.
[3] Reliefweb (2021) "The Inequality Virus: Een door het coronavirus verscheurde wereld samenbrengen door middel van een eerlijke, rechtvaardige en duurzame economie", 25 januari 2021.
[4] Esmé Berkhout, Nick Galasso, Max Lawson et al., “The Inequality Virus”, Oxfam, 25 januari 2021.
[5] CNBC, "Belastingen zullen waarschijnlijk stijgen voor de rijken in deze negen staten", 25 september 2020.
[6] Wetgevende macht van de staat Washington Bill-HB 1406 - 2021-22 "Verbetering van het eigen vermogen van de belastingwetgeving van de staat Washington door de vermogensbelasting van de staat Washington in te stellen en buitengewone financiële immateriële activa te belasten."
[7] Americansfortaxfairness.org, "Washington miljardairs zijn $ 151 miljard rijker geworden in de eerste 10 maanden van pandemie, hun collectieve rijkdom is bijna de helft gestegen", 2 februari 2021.
[8] "Ministerie van Financiën verwerpt voorstel van IRS-officieren om een COVID-19-vermogensbelasting te heffen." The Wire, 27 april 2020.
