Uit het voorjaarsnummer van 1976 van de Westerse socialisten
Dit is een van een reeks artikelen die verschenen in de lans, uitgegeven door Student Media, Universiteit van Windsor in Windsor, Ont., Canada.
Het lijkt erop dat ik de afgelopen tijd kritiek heb gekregen omdat ik sommige van mijn beweringen niet onderbouwde met verwijzingen naar de werken van Marx, Engels en Lenin. Deze week ben ik echter van plan te laten zien hoe Lenin het marxistische wetenschappelijke socialisme rechtstreeks verdraaide.
Marx en Engels maakten heel duidelijk dat “geen enkele sociale orde ooit verdwijnt voordat alle productiekrachten waarvoor er ruimte is zich hebben ontwikkeld; en nieuwe hogere productieverhoudingen verschijnen nooit voordat de materiële voorwaarden van hun bestaan zijn gerijpt in de schoot van de oude samenleving.” (Voorwoord bij Kritiek op de politieke economie).
Vergelijk dit met de leninistische theorie dat socialisme kan worden opgebouwd in achtergebleven landen zoals het Rusland van 1917. Engels zelf schreef in 1893 dat Frankrijk (al een geïndustrialiseerd land) niet “het punt had bereikt dat de overgang naar het socialisme mogelijk zou hebben gemaakt. ” (Voorwoord bij de Italiaanse editie van de Communistisch manifest). Dus hoe kon het achtergebleven Rusland, dat net het kapitalisme aan het ontwikkelen was, doorgaan naar het socialisme?
Lenin moest later toegeven: “De ontwikkeling van de productieve krachten van Rusland heeft niet het niveau bereikt dat socialisme mogelijk maakt. . . . Ze blijven hameren op dit onweerlegbare voorstel”. . . (Onze revolutie). Zo moest hij naar landen als India en China kijken om de overwinning van het socialisme te verzekeren. Nogal een tegenstelling. Als Rusland te achterlijk was voor het socialisme, hoe moesten India en China, die nog meer achterlijk waren, de situatie dan verhelpen?
Willen Lenins volgelingen beweren dat het socialisme in één land kan worden opgebouwd, en dan nog in een achterlijk land, dan moeten ze het totale concept van historisch materialisme, een van de hoekstenen van het marxistische denken, verwerpen.
Voor Marx kon de socialistische revolutie alleen maar “de zelfbewuste, onafhankelijke beweging van de overgrote meerderheid in het belang van de overgrote meerderheid” zijn. — (Communistisch manifest). En wat zei Lenin? Hij verklaarde dat de arbeiders alleen kunnen worden geleid door een groep bekwame professionele revolutionairen. Waarom? Omdat “de arbeidersklasse uitsluitend door haar eigen inspanningen alleen vakbondsbewustzijn kan ontwikkelen . . . ” — (Wat moet er gebeuren?) Marx wist dat alleen een politiek bewuste meerderheid van de arbeiders het socialisme kan opbouwen – “Om de massa te laten begrijpen wat er gedaan moet worden, is lang en volhardend werk nodig.” — (Klassenstrijd in Frankrijk). Terwijl Lenin een andere mening had: "Als het socialisme alleen gerealiseerd kan worden als de intellectuele ontwikkeling van alle mensen het toelaat, dan zullen we het socialisme minstens vijfhonderd jaar niet zien." - (gerapporteerd door John Reed).
Over de rol van de staat voor Marx: de “vernietiging van de staatsmachine” (Achttiende Brumaire) betekende de “vernietiging van de bureaucratische en militaire machine” (brief aan Kugelmann). De staat is “een kwaad geërfd door het proletariaat” en “wiens erger zijden het proletariaat. . . zal hebben bij de vroegst mogelijke moment af te kappen. . .” (Burgeroorlog in Frankrijk).
Dit staat ver af van Lenins verdraaiing toen hij schreef: “Marx' idee is dat de arbeidersklasse moet uiteenvallen, breken, de 'pasklaar staatsmachinerie' en zich niet beperken tot het in handen krijgen ervan.” — (Staat en revolutie). Wat zal het nu zijn: het leger en de bureaucratie afsnijden of de staat helemaal vernietigen?
En hoe zit het met de veelbesproken “dictatuur van het proletariaat”?
Dit werd uitgewerkt door Engels die de dictatuur niet zag als een regeringsvorm, maar eerder als de sociale structuur van de staatsmacht. Kennelijk deelde Lenin deze mening niet.
In feite zag Engels de democratische republiek als “de specifieke vorm van de dictatuur van het proletariaat” (Kritiek op het ontwerp van het programma van Erfurt) . Terwijl voor Lenin de “Democratische Republiek het dichtst bij komt de dictatuur van het proletariaat” — (Staat en revolutie).
Marx en Engels zagen de dictatuur als gebaseerd op algemeen kiesrecht, democratisch van boven naar beneden. Heel anders dan de mening van Lenin “dat de Sovjet-socialistische democratie op geen enkele manier in strijd is met de regel en dictatuur van één persoon” — (Economische constructie).
Om zijn theorieën kracht bij te zetten, beweerde Lenin dat Marx een onderscheid maakte tussen socialisme en communisme, terwijl noch Marx noch Engels ooit zo'n onderscheid maakten. Marx en Engels maakten duidelijk dat de staat alleen nodig was in een klassenmaatschappij van ongelijkheid. Wat is er met Rusland gebeurd? De staat kwijnt niet weg. Sterker nog, het is sterker dan ooit.
Dit artikel is niet lang genoeg om in te gaan op alle gebieden van leninistische verdraaiing. We moeten ons realiseren dat de verdraaiingen van Lenin onvermijdelijk resulteerden in stalinistische terreur. Terreur en geweld worden niet erkend door socialisten.
Len Wallace
