Van onze vriend bij Marx en Coca-Cola
Onlangs maakte Barack Obama tijdens een campagne-evenement de volgende opmerking over de stervende Rust Belt-steden in de VS Pennsylvania:
Je gaat naar deze kleine steden in Pennsylvania en, net als veel kleine steden in het Midwesten, zijn de banen nu al 25 jaar verdwenen en is er niets voor in de plaats gekomen... En ze vielen door de regering-Clinton en de regering-Bush, en elke daaropvolgende periode De regering heeft gezegd dat deze gemeenschappen op de een of andere manier zullen herstellen, maar dat is niet gebeurd.
En het is niet verwonderlijk dat ze dan verbitterd worden; ze klampen zich vast aan wapens of religie, of antipathie tegen mensen die niet zijn zoals zij, of anti-immigrantensentiment of anti-handelssentiment als een manier om hun frustraties uit te leggen.
Ik ben het daar volledig mee eens (behalve met het wapengedeelte. Mensen houden van wapens, omdat ze, net als sigaretten, cool zijn). Het doel van deze blog is om de bitterheid van de arbeidersklasse weg te leiden van religie en vreemdelingenhaat naar daadwerkelijke constructieve actie (ik geef toe dat het een langetermijnproject is). Volgens een woordvoerder van McCain maakt dat van mij een latte-drinkende, New York Times-lezende, Volvo-drinkende liberale freakshow:
“Het getuigt van een elitarisme en neerbuigendheid jegens hardwerkende Amerikanen die ronduit adembenemend zijn”, zei [Steve] Schmidt. ‘Het is moeilijk voor te stellen dat iemand die zich kandidaat stelt voor het presidentschap, meer contact heeft met de gemiddelde Amerikaan.’
Dit van een kandidaat die denkt dat alles prima gaat in Irak.
Hillary, die 109 miljoen dollar verdiende sinds ze het Witte Huis verliet, is het daar ook niet mee eens:
“Nou, dat is niet mijn ervaring”, zei ze. “Terwijl ik door Pennsylvania reis, ontmoet ik mensen die veerkrachtig, optimistisch en positief zijn en de handen uit de mouwen steken. Zij werken elke dag hard aan een betere toekomst voor zichzelf en hun kinderen”
Beweeg mee. Niets te zien hier. Alles is in orde. Mensen werken harder, maar voor veel minder dan vroeger. Niet voor een betere toekomst, maar gewoon om het hoofd boven water te houden. Obama met zijn typische zilveren tong, teruggeschoten in Indiana:
“Als ik rondga en met mensen praat, is er frustratie, woede en bitterheid. En wat erger is, is dat wanneer mensen hun woede uiten, politici proberen te zeggen waar ben je boos over? Dit is zojuist gebeurd – ik wil hier vandaag een punt maken.
'Ik was in San Francisco aan het praten met een groep tijdens een inzamelingsactie en iemand vroeg hoe ga je stemmen krijgen in Pennsylvania? Wat gebeurt er daar? We horen dat het voor sommige arbeiders uit de arbeidersklasse moeilijk is om achter uw campagne te staan. Ik zei: 'Kijk, ze zijn gefrustreerd en met een goede reden. Omdat ze de afgelopen 25 jaar banen naar het buitenland hebben zien verschuiven. Ze hebben hun economieën zien instorten. Ze zijn hun baan kwijtgeraakt. Ze zijn hun pensioen kwijt. Ze zijn hun gezondheidszorg kwijt.
“En al 25, 30 jaar lang zijn Democraten en Republikeinen hen voorgegaan en gezegd dat we uw gemeenschap beter gaan maken. We gaan het goedmaken en er gebeurt nooit iets. En natuurlijk zijn ze bitter. Natuurlijk zijn ze gefrustreerd. Dat zou jij ook zijn. In feite zijn velen van jullie dat. Omdat hetzelfde hier in Indiana is gebeurd. Hetzelfde gebeurde over de grens in Decatur. Hetzelfde is in het hele land gebeurd. Niemand let op je. Niemand denkt aan jou. En dus stemmen mensen niet over economische kwesties, omdat ze niet verwachten dat iemand hen zal helpen. Dus stemmen mensen uiteindelijk over kwesties als wapens, en krijgen ze het recht om wapens te dragen? Ze stemmen over kwesties als het homohuwelijk. En ze zoeken hun toevlucht in hun geloof en hun gemeenschap en hun families en dingen waarop ze kunnen rekenen. Maar ze geloven niet dat ze op Washington kunnen rekenen. Dus ik heb deze verklaring afgelegd, dus dit is wat rijk is. Senator Clinton zegt: 'Nee, ik denk niet dat de mensen in Pennsylvania verbitterd zijn. Weet je, ik denk dat Barack neerbuigend is.' John McCain zegt: 'Oh, hoe kon hij dat zeggen? Hoe kon hij zeggen dat mensen verbitterd zijn? Weet je, hij heeft duidelijk geen contact meer met mensen.'
"Buiten bereik? Buiten bereik? Ik bedoel, John McCain – het kostte hem drie pogingen om er eindelijk achter te komen dat de huizenafschermingscrisis een probleem was en om er een plan voor te bedenken, en hij zegt dat ik geen contact meer heb? Senator Clinton stemde voor een door creditcards gesponsord faillissementswetsvoorstel dat het moeilijker maakte voor mensen om uit de schulden te komen nadat ze geld hadden aangenomen van de financiële dienstverleners, en zij zegt dat ik geen contact meer heb? Nee, ik heb contact. Ik weet precies wat er aan de hand is. Ik weet wat er aan de hand is in Pennsylvania. Ik weet wat er aan de hand is in Indiana. Ik weet wat er aan de hand is in Illinois. Mensen zijn het zat. Ze zijn boos, gefrustreerd en verbitterd. En ze willen een verandering zien in Washington en daarom stel ik me kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten van Amerika.”
Zoals ik al eerder heb gezegd houd ik van Obama's populistische retoriek. Het zal hem waarschijnlijk naar het Witte Huis brengen. Zijn feitelijke beleid wijkt echter niet veel af van de liberale consensus. Dus als hij zegt: “En zo eindigen mensen – ze stemmen niet over economische kwesties, omdat ze niet verwachten dat iemand hen zal helpen.” hij heeft niet helemaal gelijk. De arbeidersklasse kan niet stemmen voor haar economische belangen, omdat zelfs Democraten, zoals Obama, geloven dat de markt een natuurkracht is. Je kunt misschien wel het hoofd van mensen bedekken, maar je kunt de regen niet tegenhouden. Wij werkende mensen mogen niet verwachten dat de overheid (of religie, of nationalisme) ons zal redden. We zullen dus een andere manier moeten vinden.
