Nee, ALEC is geen nieuwkomer. ALEC is de American Legislative Exchange Council.
ALEC werd geboren in 1973 - het geesteskind van Paul Weyrich en een groep staatswetgevers van de Republikeinse Partij. Dit was niet het eerste geesteskind van Weyrich: hij was ook de vader van de Heritage Foundation en bedacht ergens onderweg de uitdrukking: 'de morele meerderheid'.
ALEC zegt dat het geen lobby en geen frontgroep is. ALEC omschrijft zichzelf als een onpartijdig, non-profit organisatie. Bloomberg Businessweek (BBW; 5-11 december 2011, p. 68) vond 92 ALEC-veteranen in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden, waarvan 87 Republikeinen, en 9 in de Amerikaanse Senaat, op één na allemaal Republikeinen. John Nichols van The Nation ontdekte dat ALEC "momenteel één democraat van de 104 [staats] wetgevers in leidende posities heeft."
ALEC heeft twee raden van bestuur. De publiek raad van bestuur voor 2011 (toen Noble Ellington de nationale voorzitter van ALEC was) bestond uit 23 staatswetgevers die "modelwetten" goedkeurden en nationale prioriteiten stelden. De 24-koppige raad van particuliere ondernemingen vormt een tegenhanger van de openbare raad van bestuur, die volledig bestaat uit vertegenwoordigers van het bedrijfsleven. Big Pharma wordt bijvoorbeeld vertegenwoordigd door Bayer, GlaxoSmithKline, Johnson & Johnson en Pfizer (BBW, p. 70).
Onder deze gepaarde raden van bestuur bevinden zich negen 'taskforces' die verschillende vakgebieden bestrijken. Hun "taak" is het opstellen van wetsvoorstellen die ALEC "modelwetten" zullen worden en in een online bibliotheek worden geplaatst die uitsluitend toegankelijk is voor het ALEC-lidmaatschap van meer dan 2,000 staatswetgevers en 300 bedrijven. Deze bibliotheek bevat nu meer dan 800 voorbeelden van modelwetgeving, allemaal zorgvuldig samengesteld om de bedrijfsbelangen te dienen. De organisatiestructuur geeft elk bedrijfslid effectief een vetorecht (BBW, p. 69).
De belangrijkste functie van ALEC is daarom om staatswetgevers, bedrijven en speciale belangengroepen samen te brengen in de poging om deze modelwetgeving te ontwikkelen. Volgens ALEC zelf introduceert een staatswetgever ergens in het land ongeveer 1,000 keer per jaar een van zijn rekeningen. En ongeveer 200 keer per jaar wordt een van zijn wetten in een of andere staat wet! ALEC maakt in feite nationaal beleid door stapsgewijs op staatsniveau te handelen.
De BBW artikel “Pssst… Wil je een wet kopen?” onthult dat de meer dan 2,000 staatswetgevers die tot ALEC behoren, elk een jaarlijkse contributie van $ 50 betalen. De ongeveer 300 bedrijven, denktanks en handelsgroepen die tot ALEC behoren, betalen elk een jaarlijkse contributie van ten minste $ 25,000 en kunnen meer uitgeven om vergaderingen te sponsoren. Zo schonk ExxonMobil (volgens belastinggegevens) ALEC $30,000 in 2005 en opnieuw in 2006 via de oprichting. ExxonMobil-woordvoerder Alan Jeffers zegt dat het bedrijf in 2010 $ 39,000 aan contributie betaalde, een receptie sponsorde op ALEC's jaarlijkse bijeenkomst in San Diego voor $ 25,000, en $ 45,000 uitgaf om een workshop over aardgas in New Orleans te sponsoren. ALEC ontvangt ook rechtstreekse subsidies van bedrijven, bijvoorbeeld 1.4 miljoen dollar van ExxonMobil in de periode 1998–2009. ALEC heeft een jaarlijks budget van $ 7 miljoen, waarvan 99% afkomstig is van haar zakelijke leden (BBW, p. 69).
De taskforces en hun taken
(1) Taskforce civiel recht
Covoorzitters: senator Bill Seitz (R—Ohio) en Victor Schwartz (voorzitter van de Public Policy Group bij het advocatenkantoor Shook, Hardy & Bacon en geregistreerd lobbyist voor Peabody Energy, Eli Lilly & Co., en de Amerikaanse Kamer van Handel.
Shook, Hardy & Bacon vertegenwoordigen kolen- en andere energiebedrijven tegen regulering van kooldioxide (CO2) uitstoot:
In 2005 was elektriciteit uit steenkool verantwoordelijk voor 7.856 gigaton (miljarden tonnen) CO2 uitstoot of 30% van alle wereldwijde CO2 uitstoot en 72% CO2 emissies van energieopwekking ("Full Cost Accounting for the Life Cycle of Coal", speciale uitgave over ecologische economie van de Annalen van de New York Academy of Sciences, bij http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1749-6632.2010.05890.x/full)
(2) Taskforce handel, verzekeringen en economische ontwikkeling
Covoorzitters: Vertegenwoordiger Glenn Vaad (R—Colorado) en Emory Wilkerson (State Farm Mutual Automobile Insurance Company)
(3) Onderwijstaakgroep
Covoorzitters: senator David Casas (R—Georgia) en Mickey Reuenaugh (medeoprichter en senior vice-president staatsrelaties bij Connections Academy).
(4) Taskforce energie, milieu en landbouw
Covoorzitters: vertegenwoordiger David Wolkins (R-Indiana), Martin Shultz (senior beleidsdirecteur van de groep overheidsrelaties bij het ondernemingsrechtkantoor Brownstein Hyatt Farber Schreck, voormalig vice-president van overheidszaken bij Pinnacle West Capital Corporation), en Tom Moskitis (algemeen directeur externe zaken en geregistreerd lobbyist voor de American Gas Association, die aardgasbedrijven vertegenwoordigt en lobbyt voor pro-boorwetgeving op staats- en federaal niveau).
Momenteel is een van de belangrijkste zorgen van de gasbedrijven om zich te verzetten tegen beperkingen op de praktijk van fracking, waarin water, zand en chemicaliën onder hoge druk diep onder de grond worden gepompt om gas uit schalieformaties te halen. Het is aangetoond dat fracking de watervoorraden uitput en vervuilt. Wanneer het wordt uitgevoerd in de buurt van seismische breuklijnen, kan het aardbevingen veroorzaken, zoals recentelijk in het noordoosten van Ohio (zie: http://www.journalgazette.net/article/20120106/EDIT07/301069971/1021/EDIT).
(5) Taskforce Gezondheid en Human Services
Covoorzitters: Vertegenwoordiger Leah Vukmir (R—Wisconsin) en Marianne Eterno (assistent vice-president van overheidsrelaties bij Guarantee Trust Life Insurance)
(6) Taskforce Internationale Betrekkingen
Covoorzitters: vertegenwoordiger Harold Brubaker (R—North Carolina) en Brandie Davis (directeur Amerikaanse zaken bij Philip Morris International - 's werelds grootste tabaksbedrijf)
Philip Morris is berucht omdat hij zijn sigaretten aantrekkelijk maakt voor kinderen door gearomatiseerde tabak en geanimeerde stripfiguren zoals Joe the Camel te gebruiken. Hoewel het nu publiekelijk beweert tegen roken door kinderen te zijn, richt zijn reclame zich in feite nog steeds op kinderen (zie: http://www.tobaccofreekids.org/research/factsheets/pdf/0011.pdf).
(7) Taskforce voor strafrecht en binnenlandse veiligheid, nu omgedoopt tot de Taskforce openbare veiligheid en verkiezingen
Covoorzitters: Vertegenwoordiger Jerry Madden (R—Texas) en Stacie Rumenap (voorzitter van Stop Child Predators, voormalig geregistreerd lobbyist voor de American Conservative Union). De medevoorzitter van het bedrijf in 2011 was Tara Rielly-Mica, een lobbyist voor de National Rifle Association.
(8) Taskforce Belasting- en fiscaal beleid
Covoorzitters: senator Jim Buck (R-Indiana) en Bob Williams (oprichter en senior fellow van de Evergreen Freedom Foundation, een 'libertarische' denktank).
(9) Telecommunicatie- en informatietechnologietaskforce
Covoorzitters: Vertegenwoordiger Blair Thoreson (R—North Dakota) en Bartlette Cleland (directeur van het IPI Center for Technology Freedom aan het Institute for Policy Innovation, geregistreerd lobbyist voor de Technology Association of America, voormalig geregistreerd lobbyist voor de Information Technology Association of Amerika en Amerikanen voor belastinghervorming).
ALEC's woordvoerders verwijzen naar ALEC als een bibliotheekdienst die beschikbaar is voor bedrijven en wetgevers. John Stephenson van ALEC's Telecommunications and Information Technology Task Force zegt: “Ze zien wat ze willen. Ze hebben mij niet nodig om toegang te krijgen tot de wetgeving.” Verslag van een gesprek met Stephenson en Thoreson, BBW merkt op dat ze een geïdealiseerd proces beschrijven waarin een "burger" of "kiezer" naar een wetgever komt die zich vervolgens tot ALEC wendt voor hulp, maar voegt eraan toe: "Dit lijkt niet te zijn wat er werkelijk gebeurt."
De ALEC-"bibliotheek" bevat een wetsvoorstel dat zou beperken hoeveel een moederbedrijf zou moeten betalen voor asbestgerelateerde verwondingen of ziekten veroorzaakt door een bedrijf dat het overneemt. Een ander wetsvoorstel zou steden en provincies verbieden restaurants te verplichten voedingsinformatie of voedselingrediënten te plaatsen. Weer een ander zou de belastingdruk op tabak verschuiven van grote sigarettenfabrikanten zoals Altria Group naar kleinere pruimtabakbedrijven.
"Tijdens de vergadering van vorig jaar [2010] nam de energietaskforce een resolutie aan die was voorgesteld door het Edison Electric Institute, een handelsgroep die elektriciteitsbedrijven vertegenwoordigt, om er bij de Environmental Protection Agency op aan te dringen steenkoolas niet als gevaarlijk afval te definiëren" (BBW, p. 71).
Inderdaad, dit lijken nauwelijks wetten te zijn die aantrekkelijk zouden zijn voor het soort mensen dat normaal geassocieerd wordt met de woorden "kiezer" en "burger".
Officieel zegt ALEC dat het niets te verbergen heeft over zijn bedrijfsleden. Maar op ALEC's jaarlijkse conferentie bevatte de agenda van één pagina die aan bezoekers die geen lid waren, niet de namen van de presentatoren, geen lijst van bestuursvoorzitters uit de publieke en private sector, of vermeldde niet wie de bijeenkomst had gesponsord. Het omvangrijke boekje dat aan de leden werd uitgedeeld, bevatte echter gedetailleerde beschrijvingen van elke workshop, wijdde verschillende pagina's aan sponsors van conferenties en somde de wetgevers en bedrijfsvertegenwoordigers op die in de raden van bestuur zaten, de taskforces leidden en optraden als staatsvoorzitters.
Toen bloggers van de website "Think-Progress" foto's probeerden te maken van de drie meter hoge panelen buiten de bijeenkomst met de logo's van conferentiesponsors zoals United Health Care, J & J en Altria, werden ze door bewakers naar buiten geduwd. Een andere blogger van AlterNet kreeg geen inloggegevens en werd vervolgens uit de openbare lobby van het hotel gezet [de Marriott New Orleans] twee dagen op rij voor het tweeten van de namen van ALEC-leden die hem passeerden.
Onofficieel maakt ALEC het moeilijk om erachter te komen wie hun leden uit de particuliere sector zijn en wie wat bijdraagt aan het schrijven van modelwetgeving. De workshops van ALEC zijn toegankelijk voor de pers. De vergaderingen van haar taskforces zijn echter gesloten: er bedrijfsleden zijn druk aan het werk. De Amerikaanse Kamer van Koophandel stelde bijvoorbeeld voor dat alle middelbare scholieren verplicht zouden worden om een cursus 'vrij ondernemerschap' te volgen als voorwaarde voor afstuderen.
Regan Weber, een woordvoerster van de conferentie, stuurde een e-mail naar de verslaggevers over het evenement waarin ze waarschuwde dat hun geloofsbrieven zouden worden afgenomen als ze doorgaan met het interviewen van ALEC-leden - van wie de meesten gekozen functionarissen zijn - zonder afspraken te maken via de persdienst van ALEC. Is toegang verlenen aan gekozen functionarissen niet de essentie van lobbyen?
Gemeenschappelijke oorzaak: heeft op 14 juli 2011 een klacht ingediend bij de Internal Revenue Service dat ALEC zich bezighoudt met lobbyen en daarom geen recht heeft op een belastingvrije status als een 501(c)(3) geclassificeerde non-profit educatieve organisatie. Als het zijn vrijgestelde status zou verliezen, zouden donaties aan ALEC van bedrijven en stichtingen niet langer fiscaal aftrekbaar zijn.
Misschien wel een van de meest interessante – zeker een van de meest boeiende – dingen over ALEC is dat het liberale democratische tijdschrift The Nation, dat bolwerk van liberale elitaire National Public Radio, en het zakenblad Bloomberg Businessweek allen klachten hebben over ALEC, het proces en het programma – dat wil zeggen, wat het doet en hoe het het doet. Als de doelstellingen en acties van ALEC zulke diverse groepen en belangen van streek maken, verdient dit zeker verder onderzoek – en tegenmaatregelen.
