Een van de vele dingen die ik leuk vind aan de World Socialist Movement is hoe lang ze al bestaat. De Socialist Party of Great Britain werd opgericht in 1904, dus hun website - spgb.net - bevat een schat aan materiaal waar je doorheen kunt graven om de kijk van partijleden op verschillende historische gebeurtenissen, figuren en debatten van de afgelopen 117 jaar te vinden. Ik snuffel daar vrij vaak rond als ik me verveel en een paar dagen voordat ik dit artikel schreef, was ik aan het kijken of iemand in de partij kritiek had geuit op Vladimir Lenins concept van dubbele macht. Tijdens het doorbladeren van de zoekresultaten kwam ik het artikel tegen 'Na de verovering van de macht' (socialistische standaard, augustus 1955), dat gaat over clausule 6 van de beginselverklaring van de WSM. Ik probeerde een goed idee te bedenken voor een ander artikel om te schrijven voor het volgende nummer van de Wereld socialist hoe dan ook (ik had wat gelezen voor een, maar het bleek niet zo interessant te zijn als ik had gedacht), dus ik dacht dat het een goed idee zou zijn om een artikel te schrijven voor de volgende nummers van WS elk van deze principes uitleggen voor nieuwe leden of sympathisanten, natuurlijk beginnend met Principe 1.
Principe 1 stelt dat:
De huidige samenleving is gebaseerd op het eigendom van de middelen van bestaan (dwz land, fabrieken, spoorwegen, enz.) door de kapitalist of masterclass, en de daaruit voortvloeiende slavernij van de arbeidersklasse, door wiens arbeid alleen rijkdom wordt geproduceerd.
Ik zal dit stukje bij beetje opsplitsen.
Samenleving verwijst in deze context natuurlijk naar de menselijke beschaving. Terwijl onze soort mensachtigen, Homo Sapiens, ongeveer 300,000 jaar geleden evolueerde en ongeveer 150,000 jaar geleden het gedrag van de moderne mens begon te vertonen, waren we jager-verzamelaars tot de Neolithische of Eerste Landbouwrevolutie ongeveer 10,000 jaar geleden plaatsvond, wat wordt beschouwd als de dageraad van wat eigenlijk beschaving genoemd zou kunnen worden, zijnde een klassen- of marktmaatschappij. Om de menselijke soort te laten overleven, moeten we ons natuurlijk voortplanten en in stand houden door natuurlijke hulpbronnen te consumeren, zowel persoonlijk als productief. Persoonlijke consumptie, zoals het eten van voedsel, houdt ons in leven, terwijl productieve consumptie, zoals het gebruik van metalen om eetgerei te maken, de producten creëert die we in ons dagelijks leven gebruiken. De machines, instrumenten en materialen die worden gebruikt om die producten te produceren, te transporteren en te distribueren, worden productiemiddelen genoemd. De productiemiddelen, samen met de sociale relaties waarin ze worden gebruikt, wordt een productiewijze genoemd.
Ik zag eens een tweet van een rechts-libertariër die de marktmaatschappij leek gelijk te stellen aan het kapitalisme door te zeggen "er was geen 'vóór het kapitalisme'", maar marxisten maken onderscheid tussen vier verschillende productiewijzen die tot nu toe in de westerse samenleving hebben bestaan: de tribale en antieke productiewijzen, evenals feodalisme en kapitalisme.
De tribale productiewijze van jager-verzamelaars, wat Karl Marx 'primitief communisme' noemde, was gebaseerd op gemeenschappelijk eigendom van de productiemiddelen en productie direct voor gebruik. Bedenk hoe alles in uw huishouden eigendom is: iedereen heeft persoonlijke eigendommen, maar de belangrijke items worden gedeeld en daarom is er geen uitwisseling nodig om ze te gebruiken. Zonder een materieel overschot werd de tribale productie louter uitgevoerd voor het levensonderhoud en was de samenleving min of meer egalitair. Toen mensen eenmaal landbouw met granen begonnen te beoefenen, konden we een overschot voor lange tijd opslaan, wat leidde tot de geboorte van privébezit van een groep burgers die zich dat overschot toe-eigenden om te verhandelen voor hun voordeel, in plaats van dat voor hun hele stam. Dit leidde tot een onderscheid tussen burgers die het overschot bezaten en ervan leefden, in tegenstelling tot degenen die werkten om dat overschot te produceren, waardoor een arbeidsverdeling, klassen en dus een klassenmaatschappij ontstond.
Tot nu toe hebben alle productiewijzen na de neolithische revolutie dit onderscheid gehandhaafd tussen een minderheidsklasse van burgers die natuurlijke hulpbronnen bezitten samen met de middelen om ze te gebruiken en een meerderheidsklasse van burgers die gedwongen of gedwongen worden om voor de bezittende klasse te werken om overleven. De oudheid had meesters en slaven, het feodalisme had heren en lijfeigenen, en het kapitalisme heeft kapitalisten en loonarbeiders. Sommigen beschouwen roerende slavernij als de enige legitieme vorm van slavernij, maar loonslavernij is duidelijk nog steeds slavernij. Een economisch systeem dat de meerderheid van de bevolking de keuze geeft om te werken, misdaad te plegen, te lummelen of te verhongeren, kan redelijkerwijs niet anders worden beschouwd dan impliciete slavernij. Alle 'beschaafde' productiewijzen zijn gebaseerd op de slavernij van de arbeidersklasse door de bezittende klasse. "Beschaafde" rijkdom is voornamelijk geproduceerd door slavernij.
Nog een punt om aan te raken.
Een staat die namens de arbeidersklasse claimt de productiemiddelen te bezitten, verandert niets aan deze klassenverhouding, evenmin als arbeiderscoöperaties. In het eerste geval worden de staatsbureaucraten slechts de nieuwe masterclass – wat neerkomt op niets meer dan staatskapitalisme. Het laatste geval kan ingewikkelder worden, dus het zou te lang worden om hier te bespreken, maar zolang producenten producten maken die direct op de markt kunnen worden geruild - in plaats van rechtstreeks om aan menselijke behoeften te voldoen - moeten de producenten de voorschriften van de markt volgen. . Elk bedrijf is vrij om de productie naar eigen goeddunken te organiseren, maar niemand ontkomt aan de noodzaak om met elkaar te concurreren en winstgevend te zijn. Zolang werknemers concurreren in plaats van samenwerken; zolang ze loon nodig hebben om te overleven; zolang de productie direct voor ruil wordt uitgevoerd in plaats van direct voor gebruik, zullen arbeiders nog steeds tot slaaf worden gemaakt. Vrijheid van deze klassenverhouding zal niet komen door te veranderen wie de privé-eigenaar is van de productiemiddelen, maar van de productiemiddelen die gemeenschappelijk eigendom zijn van iedereen.
In het volgende nummer behandelen we Principe Twee, dat gaat over de klassenstrijd.
