Geschreven door Dr. Who
Het nieuwste schandaal dat de eerdere betrokkenheid van presidentskandidaat Barack Obama van de Democratische Partij omringt met dominee Jeremiah Wright en dat zijn moeite benadrukt om deze associatie met de politiek radicale predikant volledig te verloochenen, totdat een verklaring waarin hij dit op 29 april ondubbelzinnig publiekelijk doet, zijn fans en aanhangers boos maakt. Hij vreest dat de tijd die hij hiervoor heeft gekost zijn populariteit onder de Democraten ernstig zou kunnen ondermijnen, en zo zijn kandidatuur voor het presidentschap in gevaar zou kunnen brengen.
De reguliere pers heeft ook geen enkele verklaring kunnen geven voor deze aarzeling om zich los te maken van ds. Wright. Het is zeker een grote zorg nu Obama probeert de Democratische voorverkiezingen in Indiana op dinsdag 6 mei te winnen.
Maar een beetje logica en materialistisch begrip kunnen ons misschien helpen bij het verklaren van dit merkwaardige fenomeen.
Hoe zou een jonge gemeenschapsorganisator uit Chicago, met sterke ambities om politicus te worden, daadwerkelijk zijn weg vinden naar de politieke arena? Zijn kerkkeuze zou zorgvuldig moeten worden gemaakt. Er zijn honderden kerken in Chicago, zelfs meer per hoofd van de bevolking dan in welke stad in de Verenigde Staten dan ook. De jonge Obama had zich gemakkelijk bij een van hen kunnen aansluiten als het alleen maar een kwestie was geweest van het vinden van een plaats van aanbidding waar hij preken kon ontvangen over het wonder van God die Lazarus uit de dood opwekte. Nee, het is veel waarschijnlijker dat Barack, die plannen maakt om zijn politieke ambities te verwezenlijken, zich zou aansluiten bij een grote, zelfs controversiële kerk, zoals de enorme Trinity United Church of Christ die meer dan 10,000 leden telt, onder leiding van Senior Pastor dominee Jeremiah Wright. De kerk van Wright had openlijk de theologische principes van de zwarte bevrijding bepleit, zoals die gevonden kunnen worden in de geschriften van James Hal Cone (wiens boek Theology and Black Power uit 1969 een van de eersten was die het belang van een dergelijke theologische nadruk onder kerken in de zwarte gemeenschap schetste). Barack zou het best geplaatst zijn om gemeenschapsallianties te smeden in een kerk van bijzonder ontevreden maar goed opgeleide en opwaartse mobiele parochianen als hij steun zou winnen voor zijn eigen politieke doelstellingen, namelijk het maken van een groot politiek verschil in Amerika.
Nadat hij via de Trinity United Church of Christ belangrijke sociale verbindingen aan de South Side van Chicago had gelegd, ging Barack Obama naar de Harvard Law School, waar hij de eerste zwarte president van de Harvard Law Review werd, zijn eerste grote doorbraak in de wereld van de rijk, machtig en invloedrijk, wat essentieel is om een kritische basis te leggen voor elke belangrijke politieke carrière. Hij keerde terug naar Chicago om leiding te geven aan een invloedrijke kiezersregistratie, doceerde rechten aan de University of Chicago Law School en stelde zich vervolgens kandidaat voor de Senaat van Illinois, die hij in 1996 won. De heer Obama vertegenwoordigde het 13e district van Chicago, Dat is hetzelfde South Side-gebied van Hyde Park en omliggende wijken waar hij voor het eerst belangrijke verbindingen had gelegd via de kerk van dominee Wright.
Het is waarschijnlijk dat Obama's banden met Wright's kerk daarna niet langer konden worden verbroken, omdat dit zou betekenen dat hij zich zou vervreemden van zijn aanvankelijke en voortdurende machtsbasis in Chicago, zelfs terwijl deze werd uitgebreid naar een groter gebied. Het is niet bekend in welke mate hij, afgezien van deze speculatie, zelfs politieke posities als senator had toegewezen aan enkele van deze leden van de gemeenschap die hem op dezelfde manier hadden gesteund in zijn opmars naar politiek succes als andere Afro-Amerikaanse inwoners van Chicago uit dezelfde regio. gemeenschap, zoals senator Emil Jones Jr. (die president is van de Senaat van Illinois) heeft een belangrijke rol gespeeld bij het steunen van Obama toen hij nog een weinig bekende wetgever was (zie voor meer informatie over dit verband het artikel op CNN.com van 31 maart 2008). , getiteld “Politieke 'peetvader' heeft Obama's vroege carrière een boost gegeven”). Hoewel het duidelijk is dat Obama een zeer slimme, sympathieke en sociaal bewuste presidentskandidaat is, die het goed bedoelt in zijn verlangen om de Verenigde Staten ten goede te hervormen, zien degenen die alleen Obama's langdurige aarzeling zien om zich los te maken van zijn eerdere samenwerking met dominee Wright, als teken van zijn zwakte als politicus, slaagt er misschien niet in de diepere psychologische ambivalentie te begrijpen die Obama ervaart over zowel Wright als zijn megakerk, gezien alle andere politieke associaties die die kerk of haar leden hebben gehad of voortzetten. om voor hem te zorgen als aspirant-politicus.
Het kapitalisme is een samenleving die wordt gedefinieerd door een klasse die bezit en een klasse die ervoor werkt. Deze realiteit zal onverminderd voortduren totdat wij, leden van de klasse die voor de bezittende klasse werkt, besluiten er een einde aan te maken. We mogen nooit vergeten dat hoe goedbedoelende, persoonlijk aantrekkelijke of welbespraakte politici ook mogen zijn, zij politici blijven, die zowel om puur persoonlijke redenen proberen op te stijgen in de politieke arena om hun eigen opwaartse mobiliteit te versnellen als om politieke redenen te realiseren. ambities van reformistische aard. Dergelijke persoonlijke motivaties zijn niet noodzakelijkerwijs geheel hebzuchtig. Het is eenvoudigweg een realiteit dat, aangezien het huidige politieke systeem bestaat om de zaken van de kapitalistische klasse te regelen, niemand door dat rijk kan navigeren zonder belangrijke relaties aan te gaan met degenen met geld en macht, hen in de rug te steken wanneer de relaties eerder kostbaar dan nuttig lijken, en soms , zoals Obama onlangs deed, en helaas slechte politieke beslissingen nam over het onderhouden van relaties met hen, uit angst om mogelijk belangrijke steun die daarmee samenhangt te verliezen.
De politiek is gek, ja. Maar wij zijn de gekken die de machinaties van volwassen baby's, die politieke carrièremakers zijn, toestaan als een manier om in onze behoeften te voorzien en voor onszelf te zorgen. De enige manier om gezond verstand in onze wereld te bewerkstelligen is door de politici helemaal niet langer te steunen en een wereld te creëren waarin de macht permanent in de democratische handen van de gemeenschap ligt, waarin de middelen om rijkdom te produceren eigendom zijn van diezelfde gemeenschap, en waarin de middelen om rijkdom te produceren eigendom zijn van diezelfde gemeenschap. waarin de productie van rijkdom wordt geproduceerd om vrijelijk in onze behoeften te voorzien. Dat is waar we het nu over hebben.
